ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΑΣ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΑΣ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΟΥΜΕ ΕΔΩ.
email: dakota169@gmail.com
========================================
email: dakota169@gmail.com
========================================
Τρελέ Τσιγγάνε, για πού τραβάς; *
Της ΜΑΡΙΑΣ ΣΑΜΠΑΤΑΚΑΚΗ
Γύφτο οι αλλόφυλοι με κράζουν/ κι οι γύφτοι αλλόφυλο με λένε,/ κι οι δουλευτάδες ακαμάτη /και οι σπλαχνικές καρδιές με κλαίνε,/ κι οι χαροκόποι δε με θέλουν /και μ' είπαν οι γεροί σακάτη,/ παλιάτσο με είπε κι ο σακάτης/κι οι ονειροπλέχτες με κοιτάζουν, πάντα με ξαφνισμένο μάτι /σαν όνειρο άπρεπο και ξένο, καθώς διαβαίνω/ (...) τέρας για να φοβηθής/και μαζί για να γελάσης (...)
Ο «Δωδεκάλογος του Γύφτου» γράφτηκε από τον Κωστή Παλαμά σε εποχή παρακμής. Πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής. Στον απόηχο μιας εθνικής ταπείνωσης κι ενός καταπιεστικού διεθνούς ελέγχου. Με έκδηλη την απογοήτευση για το ήθος των αρχόντων αλλά και των αρχομένων. Στην εμβληματική φιγούρα του γύφτου, του αδάμαστου κι ανυπότακτου, ο ποιητής διοχετεύει την ελπίδα του για ανάταση, αναγέννηση κι αναδημιουργία.
Γύφτε Λαέ, άκουσέ με /το πρωτόσταλτο είμαι σημάδι/ απ' την πλάση που θα 'ρθει (... ) Απ' τους κόσμους του Αύριο/ το μήνυμα της νίκης εγώ σου φέρνω (...)
Είμαι η σάλπιγγα εγώ μιας Ανάστασης (...)
Ο «Δωδεκάλογος» εκδίδεται το 1907, στις αρχές του 20ού αιώνα δηλαδή, όταν η Ελλάδα ισορροπεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και δύο χρόνια πριν από το κίνημα στο Γουδί. Τα μεγάλα οράματα έχουν τελειώσει.
Ηεκσυγχρονιστική προσπάθεια του Τρικούπη έχει συνθλιβεί στη μέγκενη της χρεοκοπίας και οι μεγαλοστομίες του Δηλιγιάννη έχουν αποδειχθεί γράμμα κενό υπό το βάρος της ήττας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζει το δικό του δράμα, υποχρεωμένο να επιβιώσει σε συνθήκες σφοδρής φορολόγησης. Η διαφθορά καλπάζει. Η διανόηση μίζερη και θλιβερή, χαμένη στα σαλόνια του αρχαϊσμού. Οι νεότερες γενιές ταλανίζονται ανάμεσα στη μετανάστευση και την ανυπαρξία. Είναι προφανές πως δεν πάει άλλο.
Ο γύφτος του Παλαμά, ο περιφερόμενος στον κόσμο και φέρων τη μυρουδιά του κόσμου, ο χωρίς πατρίδα αλλά ριζωμένος στην ιστορία της νομαδικής φυλής του, ο αρκουδιάρης, ο βίαιος, ο παλιατζής, ο μηρυκάζων το παρελθόν, αλλά κι ο σιδεράς, πλάστης του καινούργιου με τη φωτιά και το αμόνι. Ολος μια αντίθεση. Δέσμιος της παράδοσής του κι ελεύθερος, άναρχος, αντάρτης, απατημένος κι αγαπών, απελπισμένος κι αισιόδοξος. Ο γύφτος αναζητά εαυτό, προορισμό. Δοκιμάζει και δοκιμάζεται από αξίες και πάθη. Απορρίπτει, αρνείται αλλά και δέχεται. Ο γύφτος ξέρει πια. Δεν γελιέται, αποκτά συνείδηση. Ο γύφτος θέλει να ζήσει, να γευτεί, να μεγαλουργήσει. Θάβει οριστικά τη σάπια κληρονομιά, ό,τι του γίνεται βραχνάς και τροχοπέδη.
Συνομιλεί με 'κείνο που έρχεται και κάνει ότι του είναι μπορετό για να το φέρει κοντά του μια ώρα αρχύτερα. Ο γύφτος του Παλαμά είναι ο Ελληνας του τότε αλλά υπάρχει και σήμερα, εδώ, γύρω, μέσα μας.
*Ο στίχος από το πασίγνωστο άσμα του Β. Τσιτσάνη ή της Ι. Γεωργακοπούλου αναφέρεται στην εκτέλεση αντιστασιακού Ελληνα Ρομά από τους Γερμανούς. Μέρες που είναι, ας αναλογιστούμε την εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων από αυτούς στα ναζιστικά κρεματόρια κι ας κρατάμε στο νου ότι είναι οι πράξεις των ανθρώπων που κρίνονται και όχι η φυλετική τους προέλευση.enet.gt
==============================================
Εκλογές ΟΤΑ: «Ναι» στην αλλαγή του εκλογικού νόμου λένε οι πολίτες.
Της ΜΑΡΙΑΣ ΣΑΜΠΑΤΑΚΑΚΗ
Γύφτο οι αλλόφυλοι με κράζουν/ κι οι γύφτοι αλλόφυλο με λένε,/ κι οι δουλευτάδες ακαμάτη /και οι σπλαχνικές καρδιές με κλαίνε,/ κι οι χαροκόποι δε με θέλουν /και μ' είπαν οι γεροί σακάτη,/ παλιάτσο με είπε κι ο σακάτης/κι οι ονειροπλέχτες με κοιτάζουν, πάντα με ξαφνισμένο μάτι /σαν όνειρο άπρεπο και ξένο, καθώς διαβαίνω/ (...) τέρας για να φοβηθής/και μαζί για να γελάσης (...)
Ο «Δωδεκάλογος του Γύφτου» γράφτηκε από τον Κωστή Παλαμά σε εποχή παρακμής. Πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής. Στον απόηχο μιας εθνικής ταπείνωσης κι ενός καταπιεστικού διεθνούς ελέγχου. Με έκδηλη την απογοήτευση για το ήθος των αρχόντων αλλά και των αρχομένων. Στην εμβληματική φιγούρα του γύφτου, του αδάμαστου κι ανυπότακτου, ο ποιητής διοχετεύει την ελπίδα του για ανάταση, αναγέννηση κι αναδημιουργία.
Γύφτε Λαέ, άκουσέ με /το πρωτόσταλτο είμαι σημάδι/ απ' την πλάση που θα 'ρθει (... ) Απ' τους κόσμους του Αύριο/ το μήνυμα της νίκης εγώ σου φέρνω (...)
Είμαι η σάλπιγγα εγώ μιας Ανάστασης (...)
Ο «Δωδεκάλογος» εκδίδεται το 1907, στις αρχές του 20ού αιώνα δηλαδή, όταν η Ελλάδα ισορροπεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και δύο χρόνια πριν από το κίνημα στο Γουδί. Τα μεγάλα οράματα έχουν τελειώσει.
Ηεκσυγχρονιστική προσπάθεια του Τρικούπη έχει συνθλιβεί στη μέγκενη της χρεοκοπίας και οι μεγαλοστομίες του Δηλιγιάννη έχουν αποδειχθεί γράμμα κενό υπό το βάρος της ήττας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζει το δικό του δράμα, υποχρεωμένο να επιβιώσει σε συνθήκες σφοδρής φορολόγησης. Η διαφθορά καλπάζει. Η διανόηση μίζερη και θλιβερή, χαμένη στα σαλόνια του αρχαϊσμού. Οι νεότερες γενιές ταλανίζονται ανάμεσα στη μετανάστευση και την ανυπαρξία. Είναι προφανές πως δεν πάει άλλο.
Ο γύφτος του Παλαμά, ο περιφερόμενος στον κόσμο και φέρων τη μυρουδιά του κόσμου, ο χωρίς πατρίδα αλλά ριζωμένος στην ιστορία της νομαδικής φυλής του, ο αρκουδιάρης, ο βίαιος, ο παλιατζής, ο μηρυκάζων το παρελθόν, αλλά κι ο σιδεράς, πλάστης του καινούργιου με τη φωτιά και το αμόνι. Ολος μια αντίθεση. Δέσμιος της παράδοσής του κι ελεύθερος, άναρχος, αντάρτης, απατημένος κι αγαπών, απελπισμένος κι αισιόδοξος. Ο γύφτος αναζητά εαυτό, προορισμό. Δοκιμάζει και δοκιμάζεται από αξίες και πάθη. Απορρίπτει, αρνείται αλλά και δέχεται. Ο γύφτος ξέρει πια. Δεν γελιέται, αποκτά συνείδηση. Ο γύφτος θέλει να ζήσει, να γευτεί, να μεγαλουργήσει. Θάβει οριστικά τη σάπια κληρονομιά, ό,τι του γίνεται βραχνάς και τροχοπέδη.
Συνομιλεί με 'κείνο που έρχεται και κάνει ότι του είναι μπορετό για να το φέρει κοντά του μια ώρα αρχύτερα. Ο γύφτος του Παλαμά είναι ο Ελληνας του τότε αλλά υπάρχει και σήμερα, εδώ, γύρω, μέσα μας.
*Ο στίχος από το πασίγνωστο άσμα του Β. Τσιτσάνη ή της Ι. Γεωργακοπούλου αναφέρεται στην εκτέλεση αντιστασιακού Ελληνα Ρομά από τους Γερμανούς. Μέρες που είναι, ας αναλογιστούμε την εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων από αυτούς στα ναζιστικά κρεματόρια κι ας κρατάμε στο νου ότι είναι οι πράξεις των ανθρώπων που κρίνονται και όχι η φυλετική τους προέλευση.enet.gt
==============================================
Πανελλαδική δημοσκόπηση της Rass για τον «Τύπο της Κυριακής« (διεξήχθη από 8 έως 10 Οκτωβρίου σε δείγμα 1004 ατόμων) δείχνει ότι η αλλαγή του εκλογικού νόμου για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαίου έχει μεγάλη κοινωνική υποστήριξη.
Ειδικότερα: Το 66,7% απαντά θετικά στην ερώτηση αν επιθυμεί να ψηφίζει χωριστά για τον υποψήφιο δήμαρχο και για τους δημοτικούς συμβούλους. Στην ίδια ερώτηση το 22,6% απαντά αρνητικά και το 10,7% δεν παίρνει θέση. Ακόμη εντυπωσιακότερο είναι το ποσοστό της κατάφασης στην ερώτηση για το ενιαίο ψηφοδέλτιο. Το 75,9% δηλώνει ότι επιθυμεί να ψηφίζει δημοτικούς συμβούλους σε ενιαίο ψηφοδέλτιο όπου θα περιλαμβάνονται τα ονόματα όλων των υποψήφιων αλφαβητικά και ανεξάρτητα από κομματική ένταξη. Μόνο το 18% διάκειται αρνητικά και το 6,1% δεν έχει διαμορφωμένη άποψη.
Το συμπέρασμα είναι ότι η αλλαγή που προωθεί ο υπουργός Εσωτερικών Γ. Μιχελάκης και την οποία επαναβεβαίωσε χθες από το βήμα της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας θα προχωρήσει, για τον πρόσθετο λόγο ότι καταγράφεται κοινωνική δυναμική υπέρ μιας τέτοιας εξέλιξης. Κυβερνητικές πηγές σχολιάζουν ότι η τάση είναι υπέρ της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης αποπολιτικοποίησης των αυτοδιοικητικών εκλογών, παρά την επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.
==========================================
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΙΣΙΩΝΕΙ Ο ΑΕΤΟΣ ΟΙ ΓΛΑΡΟΙ ΔΕΝ ΠΕΤΑΝΕ.
Πανελλαδική δημοσκόπηση της Rass για τον «Τύπο της Κυριακής« (διεξήχθη από 8 έως 10 Οκτωβρίου σε δείγμα 1004 ατόμων) δείχνει ότι η αλλαγή του εκλογικού νόμου για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαίου έχει μεγάλη κοινωνική υποστήριξη.
Ειδικότερα: Το 66,7% απαντά θετικά στην ερώτηση αν επιθυμεί να ψηφίζει χωριστά για τον υποψήφιο δήμαρχο και για τους δημοτικούς συμβούλους. Στην ίδια ερώτηση το 22,6% απαντά αρνητικά και το 10,7% δεν παίρνει θέση. Ακόμη εντυπωσιακότερο είναι το ποσοστό της κατάφασης στην ερώτηση για το ενιαίο ψηφοδέλτιο. Το 75,9% δηλώνει ότι επιθυμεί να ψηφίζει δημοτικούς συμβούλους σε ενιαίο ψηφοδέλτιο όπου θα περιλαμβάνονται τα ονόματα όλων των υποψήφιων αλφαβητικά και ανεξάρτητα από κομματική ένταξη. Μόνο το 18% διάκειται αρνητικά και το 6,1% δεν έχει διαμορφωμένη άποψη.
Το συμπέρασμα είναι ότι η αλλαγή που προωθεί ο υπουργός Εσωτερικών Γ. Μιχελάκης και την οποία επαναβεβαίωσε χθες από το βήμα της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας θα προχωρήσει, για τον πρόσθετο λόγο ότι καταγράφεται κοινωνική δυναμική υπέρ μιας τέτοιας εξέλιξης. Κυβερνητικές πηγές σχολιάζουν ότι η τάση είναι υπέρ της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης αποπολιτικοποίησης των αυτοδιοικητικών εκλογών, παρά την επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.
==========================================
Μας το έστειλε η φίλη αναγνώστρια
Αγαθή Παπαδοπούλου.
Συγκλονιστική επιστολή από ένα νυν πιλότο μαχητικού αεροσκάφους,που κάθε μέρα αγωνίζεται κατά των Τούρκων στις εσχατιές του Αιγαίου.Εξαιρετικά αφιερωμένη στον υπουργό Οικονομικών, Τρόικα, ΔΝΤ και λοιπούς οικονομικούς εξολοθρευτές!!
Σαν αντικρίσω τα άσπρα άλογα του Αιγαίου,χάνεται η σκέψη μου ψηλά στον Ουρανό, του Θείου του ωραίου του αληθινού! Δεν είμαι ημίθεος, δεν είμαι άτρωτος, δεν είμαι ήρωας! Καημένη Πατρίδα έχεις όλους τους άχρηστους στην πλάτη σου έχεις και μένα! Μπορεί να μην είμαι σε θέση,να ζητήσω από την έρμη την Πατρίδα,κάτι το καλύτερο για μένα,για τα παιδιά μου,μπορεί να μην είμαι καν ικανός,για αυτά που παίρνω! Όλες αυτές οι σκέψεις που περνάνε απ'το μυαλό μου, μου σφίγγουν το λαιμό και ξεραίνουν το στόμα μου!
Μπορεί να ήξερα πόσο επικίνδυνο είναι και ανούσιο ,ίσως για μερικούς και άχρηστο,αυτό που κάνω,ίσως και να έχουν δίκιο, βλέπεις εγώ δεν κατεβάζω τους διακόπτες της ΔΕΗ , εγώ δεν οδηγώ λεωφορείο ,εγώ δεν βγάζω φωτοτυπίες στα βουλευτικά έδρανα,ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Γενάρη στην ζεστασιά της Βουλής
Εγώ κάθομαι, σκέπτομαι μελετάω και περιμένω τον Τούρκο .Μπορεί να μην έχω να πληρώσω τα κοινόχρηστα αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει,μπορεί να μην έχω να πληρώσω το χαράτσι από το πατρικό του χωριού μου αλλά ούτε αυτό σας ενδιαφέρει Ούτε και πρέπει! Εγώ όμως ,πρέπει να αδιάσω το μυαλό μου να κλειδώσω το υποσυνείδητο, να μην σκέφτομαι ότι με περιμένουν και μένα στο σπίτι μου,όπως και τόσους άλλους που δεν γύρισαν ποτέ,πίσω από μια ακόμη καθημερινή αποστολή! Ίσως και κάποιοι να πουν <<ότι τα ήθελε και τα έπαθε>>
Εγώ όμως δεν πετάω γι'αυτούς! Πετάω για τον πατέρα μου που καμαρώνει στην άκρη απ'το χωράφι, όταν περνούν τα μαχητικά μας! Πετάω για το παιδί στη Φλώρινα,που περπατάει στο χιόνι για να πάει στο σχολείο του,Πετάω για την θρησκεία μας ,για τον Παπά που κάνει Ανάσταση με τους Τσοπαναραίους ,στο ύψωμα της Παναγιάς!Πετάω για τον Ψαρά,,που βγήκε στις 4 το πρωί,με την ψαρόβαρκα, για να φέρει το μεροκάματο για την φαμήλια του,πετάω για το δάσκαλο που πληρώνει απο την τσέπη του τις φωτοτυπίιες,στα Άγραφα της Καρδίτσας! Για όλους αυτούς πετάω, για να μπορούν να κάνουν,αυτό που χρόνια κάνουν και να κρατάνε την Πατρίδα μας ζωντανή!
Ούτε αυτοί μα ούτε και εγώ, θα ζητήσουμε υπερωρίες ,Κυριακές και γιορτές,γιατί εγώ προσωπικά πετάω για την Πατρίδα μου!
Πετάω για τους δικούς μου ανθρώπους, αυτούς που γλεντάνε με την ψυχή τους, ζουν για μια στιγμή και όταν πεθαίνουν ξεπροβοδούν τους δικούς τους ανθρώπους με τραγούδια και εύχονται καλή αντάμωση!
Ίσως κάποιο πρωί, όταν κοιτάξεις ψηλά,να με δεις γιατί εκεί που ισιώνει ο Αετός ,οι γλάροι δεν πετάνε!!!
=========================================
Οι ηγέτες δεν πεθαίνουν – Οι ιδέες δεν είναι νεκρές.
Μας το έστειλε η φίλη αναγνώστρια
Αγαθή Παπαδοπούλου.
Συγκλονιστική επιστολή από ένα νυν πιλότο μαχητικού αεροσκάφους,που κάθε μέρα αγωνίζεται κατά των Τούρκων στις εσχατιές του Αιγαίου.Εξαιρετικά αφιερωμένη στον υπουργό Οικονομικών, Τρόικα, ΔΝΤ και λοιπούς οικονομικούς εξολοθρευτές!!
Σαν αντικρίσω τα άσπρα άλογα του Αιγαίου,χάνεται η σκέψη μου ψηλά στον Ουρανό, του Θείου του ωραίου του αληθινού! Δεν είμαι ημίθεος, δεν είμαι άτρωτος, δεν είμαι ήρωας! Καημένη Πατρίδα έχεις όλους τους άχρηστους στην πλάτη σου έχεις και μένα! Μπορεί να μην είμαι σε θέση,να ζητήσω από την έρμη την Πατρίδα,κάτι το καλύτερο για μένα,για τα παιδιά μου,μπορεί να μην είμαι καν ικανός,για αυτά που παίρνω! Όλες αυτές οι σκέψεις που περνάνε απ'το μυαλό μου, μου σφίγγουν το λαιμό και ξεραίνουν το στόμα μου!
Μπορεί να ήξερα πόσο επικίνδυνο είναι και ανούσιο ,ίσως για μερικούς και άχρηστο,αυτό που κάνω,ίσως και να έχουν δίκιο, βλέπεις εγώ δεν κατεβάζω τους διακόπτες της ΔΕΗ , εγώ δεν οδηγώ λεωφορείο ,εγώ δεν βγάζω φωτοτυπίες στα βουλευτικά έδρανα,ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Γενάρη στην ζεστασιά της Βουλής
Εγώ κάθομαι, σκέπτομαι μελετάω και περιμένω τον Τούρκο .Μπορεί να μην έχω να πληρώσω τα κοινόχρηστα αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει,μπορεί να μην έχω να πληρώσω το χαράτσι από το πατρικό του χωριού μου αλλά ούτε αυτό σας ενδιαφέρει Ούτε και πρέπει! Εγώ όμως ,πρέπει να αδιάσω το μυαλό μου να κλειδώσω το υποσυνείδητο, να μην σκέφτομαι ότι με περιμένουν και μένα στο σπίτι μου,όπως και τόσους άλλους που δεν γύρισαν ποτέ,πίσω από μια ακόμη καθημερινή αποστολή! Ίσως και κάποιοι να πουν <<ότι τα ήθελε και τα έπαθε>>
Εγώ όμως δεν πετάω γι'αυτούς! Πετάω για τον πατέρα μου που καμαρώνει στην άκρη απ'το χωράφι, όταν περνούν τα μαχητικά μας! Πετάω για το παιδί στη Φλώρινα,που περπατάει στο χιόνι για να πάει στο σχολείο του,Πετάω για την θρησκεία μας ,για τον Παπά που κάνει Ανάσταση με τους Τσοπαναραίους ,στο ύψωμα της Παναγιάς!Πετάω για τον Ψαρά,,που βγήκε στις 4 το πρωί,με την ψαρόβαρκα, για να φέρει το μεροκάματο για την φαμήλια του,πετάω για το δάσκαλο που πληρώνει απο την τσέπη του τις φωτοτυπίιες,στα Άγραφα της Καρδίτσας! Για όλους αυτούς πετάω, για να μπορούν να κάνουν,αυτό που χρόνια κάνουν και να κρατάνε την Πατρίδα μας ζωντανή!
Ούτε αυτοί μα ούτε και εγώ, θα ζητήσουμε υπερωρίες ,Κυριακές και γιορτές,γιατί εγώ προσωπικά πετάω για την Πατρίδα μου!
Πετάω για τους δικούς μου ανθρώπους, αυτούς που γλεντάνε με την ψυχή τους, ζουν για μια στιγμή και όταν πεθαίνουν ξεπροβοδούν τους δικούς τους ανθρώπους με τραγούδια και εύχονται καλή αντάμωση!
Ίσως κάποιο πρωί, όταν κοιτάξεις ψηλά,να με δεις γιατί εκεί που ισιώνει ο Αετός ,οι γλάροι δεν πετάνε!!!
=========================================
του Αλέξανδρου Διαμαντόπουλου*
Ζούμε σε μια εποχή που η οικονομική κρίση,τείνει να διαλύσει τις αξίες και την ηθική,έχει κατακερματίσει τον ανθρώπινο σεβασμό και την αλληλεγγύη και διαλύει καθημερινά ‘ότι απέμεινε από τον κοινωνικό ιστό και την συνοχή των Ελλήνων αλλά και των Ευρωπαίων πολιτών.
Το δημοκρατικό έλλειμμα είναι η βασική έννοια πλέον στην πάλαι ποτέ Δημοκρατική Ελλάδα που κυβερνάται με προεδρικά διατάγματα και κατευθυντήριες γραμμές από τις πολιτικές ελίτ.Μια Ελλάδα που αποτέλεσε εφαλτήριο του παγκόσμιου πολιτισμού,μήτρα της δημοκρατίας ανά τον κόσμο.
Κοντά σε αυτό τον άνθρωπο-κοινωνικό μαρασμό,διαβαθρώνεται και η όποια πολιτική αξία έχει απομείνει,μιας και οι αφομοιώσεις των δύο ισχυρών σε αντιδιαστολή ιδεολογικών πολιτικών χώρων,στην λογική της ‘’εθνικής ευθύνης’’,διαμορφώνουν έναν νέο υποτιθέμενα φιλοευρωπαϊκό,αφήνοντας έτσι την κεντροαριστερά σχεδόν ορφανή.
Το πολιτικό θερμόμετρο αρχίζει να ανεβαίνει συνεχώς και τον ρόλο του έπαιξε σε αυτό το κομβικό σημείο ο κ.Βορίδης.
Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τις φωτογραφίες με το τσεκούρι στα χέρια.Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τα κυνηγητά από συμμορίτες φίλους του κ.Βορίδη σε υποστηρικτές της σοσιαλιστικής ιδεολογίας.Ούτε μπορεί να ξεχάσει κάποιος τις μεταπηδήσεις του συγκεκριμένου σε κομματικά παραρτήματα της δεξιάς.
Η υπέρμετρη φιλοδοξία του όμως για να ηγηθεί στο κόμμα της Ν.Δ.,(αποτελεί συνήθεια οι αποστάτες να γίνονται πρόεδροι) και η απόρριψη του πρωθυπουργού για υπουργοποίηση του,τον οδήγησαν σε ανιστόρητες δηλώσεις που σκοπό είχαν να συσπηρώσουν τους δεξιούς και άκρο δεξιούς-αντιπαπανδρεικούς,στο πρόσωπο του,αλλά παράλληλα να δημιουργήσουν πρόβλημα στην συνοχή του Βενιζέλου με τον Σαμαρά.
Όχι γιατί ο κ.Βενιζέλος είχε την ευθιξία να υπερασπιστεί τον Ιδρυτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ανδρέα Παπανδρέου,αλλά γιατί είναι άλλη μια αφορμή για να ξεσηκωθούν οι διαφωνούντες εντός του κόμματος και να μην αποδεχτούν την δεξιά στροφή που ακολουθεί το Σοσιαλιστικό κίνημα.
Ίσως είναι καιρός να ξυπνήσουν επιτέλους οι Έλληνες πολίτες και να διεκδικήσουν ότι τους ανήκει και τους το παίρνουν καθημερινά.
Οι ιδέες δεν είναι πάντα νεκρές.Οι ηγέτες δεν πεθαίνουν ποτέ.
Ας είναι και πάλι ο Ανδρέας Παπανδρέου ο λόγος που θα ξαναβρεί ο Έλληνας πολίτης την δύναμη για να ορθώσει ανάστημα και να εμπνευστεί για την αλλαγή.
Κάτι μου λέει,πως κάτι θα γίνει σύντομα…
*ο Αλέξανδρος Διαμαντόπουλος είναι Περιφερειακός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης
=======================================
Η ευθύνη και η καχεξία της θέλησης.
Άρθρο του Κ.Στεφανίδη
«Άθλιοι είμαστε οι άνθρωποι, άκαρδοι, μικροί, τιποτένιοι. Μα μέσα μας, μια ουσία ανώτερή μας μάς σπρώχνει ανήλεα προς τ’ απάνω. Μέσα από την ανθρώπινη τούτη λάσπη, θεία τραγούδια ανάβρυσαν, ιδέες μεγάλες, έρωτες σφοδροί, μια έφοδο ακοίμητη, μυστηριώδικη, χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς σκοπό, πέρα από κάθε σκοπό. Τέτοιος βώλος λάσπη είναι η ανθρωπότητα, τέτοιος βώλος λάσπη είναι ο καθένας μας. Ποιο είναι το χρέος μας; Να μαχόμαστε ν’ ανθίσει ένα μικρό λουλούδι απάνω στο λίπασμα τούτο της σάρκας και του νου μας». Ν. Καζαντζάκης – «ΑΣΚΗΤΙΚΗ»
Η Οδύσσεια για την Ελλάδα μας ακόμα συνεχίζεται, και δυστυχώς δεν φαίνεται φως στο τούνελ. Όλοι πλέον ξέρουμε τι μας οδήγησε σ’ αυτό το τελευταίο σκαλοπάτι και όλοι περιμένουμε απεγνωσμένα κάποια ιδέα, από οποιονδήποτε, που θα ξαναζωντανέψει τα σβησμένα όνειρα μας. Πολύ σοφά όμως, ο Καζαντζάκης είπε: «δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει». Δεν θέλω να απαξιώσω τους πολιτικούς, ούτε και την πολιτική. Πιστεύω ότι χώρα μας δεν έχει έλλειμμα πολιτικής, αλλά έλλειμμα θέλησης. Σίγουρα φταίνε οι πολιτικοί μας, αλλά εμείς οι ίδιοι φταίμε περισσότερο, είτε σε προσωπικό είτε σε συλλογικό επίπεδο. Εμείς φταίμε γιατί σταματήσαμε την προσπάθειά μας για συνεχή ανέλιξη. Σταματήσαμε να παλεύουμε για το παρόν και το μέλλον μας. Η νοοτροπία της φυγοπονίας, της ελάχιστης προσπάθειας και του εύκολου κέρδους επικράτησε έναντι της πάλης για καινοτομία και πρωτοπορία, η ανευθυνότητα επικράτησε έναντι της ευθύνης, η αληθοφάνεια έναντι της αλήθειας, η καχυποψία και ο σκοταδισμός έναντι της αισιοδοξίας, ο καταναλωτισμός και η απληστία έναντι της παραγωγικότητας και της δημιουργικότητας και ο θυμός και η αλαζονεία έναντι της σοφίας. Χάσαμε το «μέτρο» γιατί ενώ είμαστε κοινωνικά όντα και ζούμε σε μια κοινωνία ανθρώπων σταματήσαμε να ενδιαφερόμαστε για το «εμείς» και εστιάσαμε μόνο στο «εγώ». Χάσαμε την ιδιότητα του «πολίτη» και γίναμε ατομιστές συγκάτοικοι, που απαξιώνουμε τον οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για τα κοινά. Γίναμε τα αδικημένα και κακόμοιρα ανθρωπάκια, που ανακουφιζόμαστε να βλέπουμε και άλλους να υποφέρουν και κοιτάζουμε με «μισό μάτι» όσους δεν το βάζουν κάτω, και ακόμα παλεύουν. Στηρίζουμε και ψηφίζουμε κενούς και φελλούς πολιτικάντηδες επειδή μας «χτυπούν στην πλάτη» ή μας «χαϊδεύουν τα αυτιά» με ψεύτικες και χιλιοειπωμένες υποσχέσεις, ανθρώπους στερημένους από οράματα, ελπίδες και εμπνεύσεις - καρικατούρες με ξύλινο πολιτικό λόγο. Φοβόμαστε την πραγματικότητα και γυρίζουμε την πλάτη σ’ όσους έχουν το θάρρος να λένε την αλήθεια. Φοβόμαστε την ήττα και δεν έχουμε διάθεση να παλέψουμε. Γίναμε ένας λαός του «θεαθήναι», σ’ ένα κράτος του «φαίνεστε».
Οι δήμοι εδώ και πολλά χρόνια έχουν μετατραπεί σε μια «μικρογραφία» του κράτους, με όλες τις παθογένειές του: σπατάλες, πελατειακή σχέση, υπεράριθμο προσωπικό, εκτάκτους υπαλλήλους, δαπανηρές εκδηλώσεις, υπερδανεισμός - δυσανάλογος των εσόδων, κακοδιαχείριση, απουσία σχεδιασμού, κλπ. Σήμερα ταλαιπωρούνται από την κακή εφαρμογή του Καλλικράτη και την ελλιπή χρηματοδότηση λόγω της οικονομικής κρίσης. Όλες οι δημοτικές αρχές δυσκολεύονται να δώσουν λύσεις στα προβλήματα των δημοτών τους και οι δήμαρχοι επιλέγουν να κλείνουν τους δήμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας προς το κράτος. Δηλαδή για μια ακόμα φορά οι δημότες ταλαιπωρούνται με τα επικοινωνιακά τερτίπια των πολιτικών. Δεν είδα κανένα δήμαρχο να παραιτείται για την υποχρηματοδότηση. Δεν είδα κανέναν δήμαρχο να παραιτείται γιατί δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει την περιουσία των δημοτών. Δεν είδα κανέναν δήμαρχο να κοντράρει το κατεστημένο του κρατισμού, που δεν τους επιτρέπει να διοικήσουν τον δήμο, αλλά απλά να διαχειριστούν κάποιες καταστάσεις. Συνεχίζουν λοιπόν οι περισσότεροι δήμαρχοι να ακολουθούν την ίδια τακτική με αυτήν του παρελθόντος και έτσι σήμερα διοικούν μεγαλύτερους δήμους και φυσικά έχουν μεγαλύτερα προβλήματα.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι δημοτικές αρχές πρέπει να γίνουν περισσότερο υπεύθυνες απέναντι στους δημότες. Οι Δήμοι πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία και φιλοσοφία και να σηματοδοτήσουν μια πορεία εξυγίανσης και εκσυγχρονισμού. Πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες για να γίνουν ικανοί να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά στο νέο περιβάλλον, που διαμορφώνεται και έτσι να γίνουν πραγματικοί φορείς ανάπτυξης και κοινωνικής πρόνοιας.
Αλλά και όλοι εμείς οι πολίτες έχουμε ευθύνη ως μέλη της κοινωνίας να ασχολούμαστε με το τι συμβαίνει γύρω μας και να δρούμε ανάλογα, πάντα όμως με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και αξιοπρέπεια.
Έχουμε χρέος να δώσουμε μάχη για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας που μας κοιτάζουν μες τα μάτια. Έχουμε χρέος να δώσουμε μάχη για τον γέροντα, που στηρίζει πάνω μας τις αγωνίες του, ότι δεν πήγε χαμένη η ζωή του. Έχουμε χρέος να δώσουμε μάχη για να παραμείνει το χαμόγελο χαραγμένο γύρω μας.
Όπως είπε ο Β. Ουγκώ, «Από τους ανθρώπους δεν λείπει η δύναμη, λείπει η θέληση».
Στεφανίδης Κυριάκος
==================================================================
.jpg)
