Εξήμισι χρόνια κόντευαν να περάσουν από τότε που, η ύπουλη συμμορία των “ληστών με τα άσπρα κολάρα”, τους είχε πιάσει και τους είχε πετάξει σ' ένα μεγάλο και ευρύχωρο στρατόπεδο συγκέντρωσης, τυλίγοντας το μέλλον τους σε μια κόλλα χαρτί, που την είπαν “Μνημόνια”.
Από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας τους, κάποιοι, οι πιο ευαίσθητοι στη στέρηση της Ελευθερίας τους, άρχισαν να καταγγέλλουν το έγκλημα τής παράνομης κράτησής τους και να σκέφτονται το πώς θα μπορούσαν να δραπετεύσουν...
Ο ένας βρήκε τον άλλο (ομοϊδεάτη για δραπέτευση) και άρχισαν να συσκέπτονται. Ο αγανακτισμένος βρήκε τον απελπισμένο, ο φοβισμένος βρήκε τον οργισμένο, ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ, το καπάκι βρήκε τον τέντζερη και ο προβληματισμός άρχισε να οργανώνεται.
Το κακό, ήταν που το στρατόπεδο είχε τείχη αριστερά, δεξιά και στο κέντρο.
Αυτή η πολυδιάστατη τοπογραφία του στρατοπέδου, οδήγησε σε πολυδιάσπαση των επιλογών απόδρασης: Άλλοι θέλαν να σκαφτεί ένα μεγάλο λαγούμι στον αριστερό τοίχο, άλλοι απέκλειαν αυτή την επιλογή, θεωρώντας ότι το λαγούμι πρέπει να σκαφτεί κάτω από τον Δεξιό τοίχο, και άλλοι τεκμηρίωναν (με ατράνταχτους ισχυρισμούς) ότι το λαγούμι πρέπει να σκαφτεί κάτω από τον κεντρώο τοίχο.
Δεν έφταναν αυτοί οι διαχωρισμοί, άρχισαν να γίνονται και επιθέσεις προσωπικού χαρακτήρα, μεταξύ διαφόρων αρχισκαφτιάδων, για το ποιος έχει πιο γερά μπράτσα !!...
Αυτό, διέλυσε κάποιες ομάδες και έστειλε τα μέλη τους μονίμως στο αναρρωτήριο, ψυχικά ερείπια !!!.
Πέραν αυτών, εμφανίστηκαν νέες ιδέες απόδρασης !..
Ένας, ένα πρωί, πέταξε την ιδέα, “αντί λαγούμια και μαλακίες” να δραπετεύσουν όλοι (αφού προπονηθούν κατάλληλα) με άλμα επί κοντώ !! άλλος, πρότεινε να το σκάσουν με ένα σμήνος ελικοπτέρων και ένας άλλος έπεισε αρκετούς αιχμαλώτους πως έχει τις άκριες για ιπτάμενο δίσκο !!!
Αλλά και πέραν όλων αυτών, αρκετοί, αποδέχθηκαν το ότι η αιχμαλωσία τους μπορεί να ήταν και καλύτερη (πιο άνετη) από τις περιπέτειες που θα είχαν κατά τη δραπέτευση και μετά από αυτή, και έτσι άρχισαν να αδιαφορούν για κάθε απόπειρα δραπέτευσης.
Οπότε, μία ωραία πρωία, ο γνωστός σε όλους για την κινητικότητά του, “Κοριός”, εκεί που περπατούσε μόνος, κάπου προς τη Δυτική Πύλη, κλωτσώντας βοτσαλάκια με τις σμπαραλιασμένες αρβύλες του, που του τις έδωσε η χήρα του αυτοκτονημένου Θανάση, βλέπει πως η μικρή βοηθητική πορτούλα δίπλα στη μεγάλη πύλη, δεν έχει κλειδωμένο το διπλό λουκέτο στη μπάρα ασφαλείας της !!
Κοιτάζει καλύτερα και βεβαιώνεται !...
Δεν μπορεί να το πιστέψει !!! Η πολυθρύλητη δραπέτευση, το όραμα κάθε αιχμάλωτου, η Ελευθερία, τους περιμένει με ανοιχτή αγκαλιά!!
Θέλει να τρέξει, να προλάβει να το πεί σ' όλους !!! Θα τους τρελλάνει !!.... θα τρελλαθούν όλοι τους απ' τη χαρά τους !!
Σκέφτεται πως, τώρα, χρειάζεται ψυχραιμία.. Ψυχραιμία και συντονισμός όλων. Δεν χρειάζονται ούτε λαγούμια, ούτε άλματα επί κοντώ, ούτε ελικόπτερα και ιπτάμενοι δίσκοι.
Η πορτούλα είναι ανοιχτή !!! Μία νέα Κερκόπορτα, περιμένει να γραφεί στην ιστορία !!....
Πλησιάζει, σιγά και προφυλακτικά, σε μία μάζωξη αιχμαλώτων που συνεδριάζουν με θέμα “Αστική ή Άμεση Δημοκρατία”.
Ζητά την άδεια να διακόψει γιά λίγο τη διαδικασία για “κάτι το επείγον”. Του τη δίνουν.
- Παιδιά, το πορτάκι της Δυτικής Πύλης, είναι ξεκλείδωτο !!! Μπορούμε το βράδυ να οργανώσουμε τη δραπέτευσή μας !!! λέει.
Ο Τάκης, από το προεδρείο της Συντονιστικής, τον κοιτάζει άγρια.
- Αυτό είναι το επείγον που μας διέκοψες τη διαδικασία ; Ξέρεις πόσες φορές ακούσαμε προτάσεις για τα πορτάκια των πυλών ?
Ο Κοριός, προσπαθεί να του δώσει να καταλάβει : - Ποτέ ως τώρα δεν είπαμε για κάποιο πορτάκι που είναι ξεκλείδωτο !!
- Αυτό που σου λέω. Πορτάκια, τέλος. Το θέμα είναι αν πρέπει , στην Άμεση Δημοκρατία, η Παιδεία να ασκείται και από Ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Αυτό συζητάμε τώρα. Αυτό είναι το σημαντικό. Και μη μας διακόπτεις .....
Ο Κοριός δεν το πιστεύει!!! Ο Τάκης, που απ' το πρωί ως το βράδυ μιλά για την ανάγκη δραπέτευσης, δεν κατάλαβε με μιάς τη μεγάλη ευκαιρία !! Δεν “έπιασε” την τεράστια διαφορά (ότι το πορτάκι ήταν ξεκλείδωτο) από τις άλλες φορές που έγινε κουβέντα για τα πορτάκια!!
Εν τω μεταξύ, περπατώντας σκεφτικός, έχει φθάσει σε μια άλλη ομάδα αιχμαλώτων, γνωστή για την επαναστατικότητα των λεγομένων της, που συνεδριάζει με θέμα “Η ανατροπή των Μνημονίων”.
Τον λόγο έχει η γνωστή σε όλο το στρατόπεδο “Μπουμπουλίνα” (αποκαλούμενη χαϊδευτικά Μπουμπού) που αγορεύει ξαναμμένη. Ο Κοριός περιμένει υπομονητικά να τελειώσει την παρέμβαση της, που την έχει ακούσει αρκετές φορές. Όταν η Μπουμπού τελειώνει, ο Κοριός ζητά τον λόγο : - Παιδιά, το πορτάκι της Δυτικής πύλης, είναι ξεκλείδωτο !!! Μπορούμε το βράδυ να οργανώσουμε τη δραπέτευσή μας !!!
Ο συντονιστής της συζήτησης κάτι πάει να πεί, αλλά τον διακόπτει η Μπουμπού που πετάγεται φουριόζα: - Αυτή η ιστορία με τα πορτάκια και τις πύλες, έχει τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα. Το Σύστημα, δεν μπορεί να ανατραπεί από μέσα !! Μόνο με επανάσταση θα το ανατρέψουμε. Και δεν συζητάμε για πύλες και πορτάκια. Τέλος. Και μη μας απασχολείς με πράγματα που δεν υπάρχουν !!....
- Ρε παιδιά το πράγμα είναι, τώρα, πολύ απλό !!
Ο Συντονιστής παίρνει το λόγο: - Πάρε δρόμο και δίνε του. Και λίγο ντροπή !! Υπάρχουν διαδικασίες !! Δεν μπορείς να διακόπτεις ένα θέμα , με ασυναρτησίες !!...
Ο Κοριός, σηκώνεται και φεύγει.
Εκεί που περπατά, περνά από μπροστά του ο επωνομαζόμενος “Άρης”, εξ αιτίας της πυκνής γενειάδας του και της επαναστατικής φρασεολογίας του.
- Ρε Άρη, έλα να σου πώ κάτι (του λέει ο Κοριός). Ξέρεις τι είδα σήμερα;
- Τί είδες ρε Κοριέ ;
- Το πορτάκι της Δυτικής πύλης, είναι ξεκλείδωτο !!! Μπορούμε το βράδυ να οργανώσουμε τη δραπέτευσή μας !!! Με σχετική άνεση !!! Τί λές ;
Ο Άρης χαϊδεύει τα γένια του σκεφτικός, ατενίζοντας το άπειρο. Μετά γυρνά και λέει στον Κοριό: - Άντε και βγαίνουμε. Μετά ;;; Μετά τί γίνεται ;;; Άσε που μπορεί να είναι και παγίδα !!... Γιατί το αφήσαν ξεκλείδωτο ;; Αναρωτήθηκες ;; Ξανάγινε αυτό ;; και όσο το σκέφτομαι, τόσο και πιο σίγουρος γίνομαι πως είναι παγίδα !! Άσε, ρε. Δεν θα μας πιάσουν κώτσους.
- Ρε Άρη, μπορεί ποτέ να είμαστε σίγουροι ότι η απόδραση θα πετύχει ;; Ποτέ !!!
- Άσε, ρε Κοριέ! Δεν θα μας πιάσουν Κώτσους....
- Ρε Άρη, ποτέ δεν θα ξαναβρούμε τέτοια ευκαιρία !
- Άσε, ρε Κοριέ! Δεν θα μας πιάσουν Κώτσους.... λέει ο Άρης κι απομακρύνεται, ανάβοντας ατάραχος ένα τσιγάρο....
Ο Κοριός πάει να σκάσει !!
- Τί πρέπει να γίνει, για να δραπετεύσουμε, Θέ μου ;;; σκέφτεται, καθώς παίρνει το δρόμο για τη σκηνή του, αμίλητος, απογοητευμένος, πικραμένος...
(Το κείμενο γράφηκε με αφορμή τα πενιχρά αποτελέσματα στην υποστήριξη της προσπάθειας κάποιων ακηδεμόνευτων πολιτών, για τη δημιουργία μίας ΛΑΪΚΗΣ ΠΙΕΣΗΣ στην, ανοιχτή ακόμη, “Υπόθεση ΕΛΣΤΑΤ/Γεωργίου” που, κατά την άποψη τους, αποτελεί την Κερκόπορτα για τη δραπέτευση της κοινωνίας από την αιχμαλωσία των Μνημονίων) http://www.aitiseis.com/dikeidiki
Για την αντιγραφή
Όθων Ιακωβίδης
Από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας τους, κάποιοι, οι πιο ευαίσθητοι στη στέρηση της Ελευθερίας τους, άρχισαν να καταγγέλλουν το έγκλημα τής παράνομης κράτησής τους και να σκέφτονται το πώς θα μπορούσαν να δραπετεύσουν...
Ο ένας βρήκε τον άλλο (ομοϊδεάτη για δραπέτευση) και άρχισαν να συσκέπτονται. Ο αγανακτισμένος βρήκε τον απελπισμένο, ο φοβισμένος βρήκε τον οργισμένο, ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ, το καπάκι βρήκε τον τέντζερη και ο προβληματισμός άρχισε να οργανώνεται.
Το κακό, ήταν που το στρατόπεδο είχε τείχη αριστερά, δεξιά και στο κέντρο.
Αυτή η πολυδιάστατη τοπογραφία του στρατοπέδου, οδήγησε σε πολυδιάσπαση των επιλογών απόδρασης: Άλλοι θέλαν να σκαφτεί ένα μεγάλο λαγούμι στον αριστερό τοίχο, άλλοι απέκλειαν αυτή την επιλογή, θεωρώντας ότι το λαγούμι πρέπει να σκαφτεί κάτω από τον Δεξιό τοίχο, και άλλοι τεκμηρίωναν (με ατράνταχτους ισχυρισμούς) ότι το λαγούμι πρέπει να σκαφτεί κάτω από τον κεντρώο τοίχο.
Δεν έφταναν αυτοί οι διαχωρισμοί, άρχισαν να γίνονται και επιθέσεις προσωπικού χαρακτήρα, μεταξύ διαφόρων αρχισκαφτιάδων, για το ποιος έχει πιο γερά μπράτσα !!...
Αυτό, διέλυσε κάποιες ομάδες και έστειλε τα μέλη τους μονίμως στο αναρρωτήριο, ψυχικά ερείπια !!!.
Πέραν αυτών, εμφανίστηκαν νέες ιδέες απόδρασης !..
Ένας, ένα πρωί, πέταξε την ιδέα, “αντί λαγούμια και μαλακίες” να δραπετεύσουν όλοι (αφού προπονηθούν κατάλληλα) με άλμα επί κοντώ !! άλλος, πρότεινε να το σκάσουν με ένα σμήνος ελικοπτέρων και ένας άλλος έπεισε αρκετούς αιχμαλώτους πως έχει τις άκριες για ιπτάμενο δίσκο !!!
Αλλά και πέραν όλων αυτών, αρκετοί, αποδέχθηκαν το ότι η αιχμαλωσία τους μπορεί να ήταν και καλύτερη (πιο άνετη) από τις περιπέτειες που θα είχαν κατά τη δραπέτευση και μετά από αυτή, και έτσι άρχισαν να αδιαφορούν για κάθε απόπειρα δραπέτευσης.
Οπότε, μία ωραία πρωία, ο γνωστός σε όλους για την κινητικότητά του, “Κοριός”, εκεί που περπατούσε μόνος, κάπου προς τη Δυτική Πύλη, κλωτσώντας βοτσαλάκια με τις σμπαραλιασμένες αρβύλες του, που του τις έδωσε η χήρα του αυτοκτονημένου Θανάση, βλέπει πως η μικρή βοηθητική πορτούλα δίπλα στη μεγάλη πύλη, δεν έχει κλειδωμένο το διπλό λουκέτο στη μπάρα ασφαλείας της !!
Κοιτάζει καλύτερα και βεβαιώνεται !...
Δεν μπορεί να το πιστέψει !!! Η πολυθρύλητη δραπέτευση, το όραμα κάθε αιχμάλωτου, η Ελευθερία, τους περιμένει με ανοιχτή αγκαλιά!!
Θέλει να τρέξει, να προλάβει να το πεί σ' όλους !!! Θα τους τρελλάνει !!.... θα τρελλαθούν όλοι τους απ' τη χαρά τους !!
Σκέφτεται πως, τώρα, χρειάζεται ψυχραιμία.. Ψυχραιμία και συντονισμός όλων. Δεν χρειάζονται ούτε λαγούμια, ούτε άλματα επί κοντώ, ούτε ελικόπτερα και ιπτάμενοι δίσκοι.
Η πορτούλα είναι ανοιχτή !!! Μία νέα Κερκόπορτα, περιμένει να γραφεί στην ιστορία !!....
Πλησιάζει, σιγά και προφυλακτικά, σε μία μάζωξη αιχμαλώτων που συνεδριάζουν με θέμα “Αστική ή Άμεση Δημοκρατία”.
Ζητά την άδεια να διακόψει γιά λίγο τη διαδικασία για “κάτι το επείγον”. Του τη δίνουν.
- Παιδιά, το πορτάκι της Δυτικής Πύλης, είναι ξεκλείδωτο !!! Μπορούμε το βράδυ να οργανώσουμε τη δραπέτευσή μας !!! λέει.
Ο Τάκης, από το προεδρείο της Συντονιστικής, τον κοιτάζει άγρια.
- Αυτό είναι το επείγον που μας διέκοψες τη διαδικασία ; Ξέρεις πόσες φορές ακούσαμε προτάσεις για τα πορτάκια των πυλών ?
Ο Κοριός, προσπαθεί να του δώσει να καταλάβει : - Ποτέ ως τώρα δεν είπαμε για κάποιο πορτάκι που είναι ξεκλείδωτο !!
- Αυτό που σου λέω. Πορτάκια, τέλος. Το θέμα είναι αν πρέπει , στην Άμεση Δημοκρατία, η Παιδεία να ασκείται και από Ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Αυτό συζητάμε τώρα. Αυτό είναι το σημαντικό. Και μη μας διακόπτεις .....
Ο Κοριός δεν το πιστεύει!!! Ο Τάκης, που απ' το πρωί ως το βράδυ μιλά για την ανάγκη δραπέτευσης, δεν κατάλαβε με μιάς τη μεγάλη ευκαιρία !! Δεν “έπιασε” την τεράστια διαφορά (ότι το πορτάκι ήταν ξεκλείδωτο) από τις άλλες φορές που έγινε κουβέντα για τα πορτάκια!!
Εν τω μεταξύ, περπατώντας σκεφτικός, έχει φθάσει σε μια άλλη ομάδα αιχμαλώτων, γνωστή για την επαναστατικότητα των λεγομένων της, που συνεδριάζει με θέμα “Η ανατροπή των Μνημονίων”.
Τον λόγο έχει η γνωστή σε όλο το στρατόπεδο “Μπουμπουλίνα” (αποκαλούμενη χαϊδευτικά Μπουμπού) που αγορεύει ξαναμμένη. Ο Κοριός περιμένει υπομονητικά να τελειώσει την παρέμβαση της, που την έχει ακούσει αρκετές φορές. Όταν η Μπουμπού τελειώνει, ο Κοριός ζητά τον λόγο : - Παιδιά, το πορτάκι της Δυτικής πύλης, είναι ξεκλείδωτο !!! Μπορούμε το βράδυ να οργανώσουμε τη δραπέτευσή μας !!!
Ο συντονιστής της συζήτησης κάτι πάει να πεί, αλλά τον διακόπτει η Μπουμπού που πετάγεται φουριόζα: - Αυτή η ιστορία με τα πορτάκια και τις πύλες, έχει τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα. Το Σύστημα, δεν μπορεί να ανατραπεί από μέσα !! Μόνο με επανάσταση θα το ανατρέψουμε. Και δεν συζητάμε για πύλες και πορτάκια. Τέλος. Και μη μας απασχολείς με πράγματα που δεν υπάρχουν !!....
- Ρε παιδιά το πράγμα είναι, τώρα, πολύ απλό !!
Ο Συντονιστής παίρνει το λόγο: - Πάρε δρόμο και δίνε του. Και λίγο ντροπή !! Υπάρχουν διαδικασίες !! Δεν μπορείς να διακόπτεις ένα θέμα , με ασυναρτησίες !!...
Ο Κοριός, σηκώνεται και φεύγει.
Εκεί που περπατά, περνά από μπροστά του ο επωνομαζόμενος “Άρης”, εξ αιτίας της πυκνής γενειάδας του και της επαναστατικής φρασεολογίας του.
- Ρε Άρη, έλα να σου πώ κάτι (του λέει ο Κοριός). Ξέρεις τι είδα σήμερα;
- Τί είδες ρε Κοριέ ;
- Το πορτάκι της Δυτικής πύλης, είναι ξεκλείδωτο !!! Μπορούμε το βράδυ να οργανώσουμε τη δραπέτευσή μας !!! Με σχετική άνεση !!! Τί λές ;
Ο Άρης χαϊδεύει τα γένια του σκεφτικός, ατενίζοντας το άπειρο. Μετά γυρνά και λέει στον Κοριό: - Άντε και βγαίνουμε. Μετά ;;; Μετά τί γίνεται ;;; Άσε που μπορεί να είναι και παγίδα !!... Γιατί το αφήσαν ξεκλείδωτο ;; Αναρωτήθηκες ;; Ξανάγινε αυτό ;; και όσο το σκέφτομαι, τόσο και πιο σίγουρος γίνομαι πως είναι παγίδα !! Άσε, ρε. Δεν θα μας πιάσουν κώτσους.
- Ρε Άρη, μπορεί ποτέ να είμαστε σίγουροι ότι η απόδραση θα πετύχει ;; Ποτέ !!!
- Άσε, ρε Κοριέ! Δεν θα μας πιάσουν Κώτσους....
- Ρε Άρη, ποτέ δεν θα ξαναβρούμε τέτοια ευκαιρία !
- Άσε, ρε Κοριέ! Δεν θα μας πιάσουν Κώτσους.... λέει ο Άρης κι απομακρύνεται, ανάβοντας ατάραχος ένα τσιγάρο....
Ο Κοριός πάει να σκάσει !!
- Τί πρέπει να γίνει, για να δραπετεύσουμε, Θέ μου ;;; σκέφτεται, καθώς παίρνει το δρόμο για τη σκηνή του, αμίλητος, απογοητευμένος, πικραμένος...
(Το κείμενο γράφηκε με αφορμή τα πενιχρά αποτελέσματα στην υποστήριξη της προσπάθειας κάποιων ακηδεμόνευτων πολιτών, για τη δημιουργία μίας ΛΑΪΚΗΣ ΠΙΕΣΗΣ στην, ανοιχτή ακόμη, “Υπόθεση ΕΛΣΤΑΤ/Γεωργίου” που, κατά την άποψη τους, αποτελεί την Κερκόπορτα για τη δραπέτευση της κοινωνίας από την αιχμαλωσία των Μνημονίων) http://www.aitiseis.com/dikeidiki
Για την αντιγραφή
Όθων Ιακωβίδης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου