Η αγιοποίηση του Μητσοτάκη.

Του Αντώνη Ματζάρη

Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ ανόητος αγνοώντας το «ο αποθανών δεδικαίοται» θέλω να γράψω ότι το ίδιο ανόητοι είναι και όσοι έχουν αποδυθεί στην αγιοποίηση του Μητσοτάκη.

Τι σπουδαίος δημοκράτης ήταν:

Ενώ ψήφισε κατά δήλωσή του «εναντίον του βασιλέως» έπρεπε λέει, να τον αφήσουν να κάνει καμπάνια υπέρ του στο δημοψήφισμα. Το πόσο ενάντιος στη βασιλεία ήταν φάνηκε όταν επέτρεψε, όντας πρωθυπουργός, στον τέως βασιλέα να κλέψει με κοντέινερς πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία του κράτους από το Τατόι και από το γεγονός ότι από ευγνωμοσύνη παρέστη στην κηδεία του ο τέως έστω και υποβασταζόμενος.

Και τι σόι δημοκράτης ήταν ο άνθρωπος που πέραν από κάθε έννοια δημοκρατικού ήθους πρωτοστάτησε στην αποστασία το 1965 ενάντια στο νόμιμα εκλεγμένο πρωθυπουργό εκμαυλίζοντας συνειδήσεις, ευτελίζοντας το κοινοβούλιο σύμφωνα με τα κελεύσματα του Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ, και οδηγώντας τη χώρα στη δικτατορία;

Πόσο σεβότανε την αξιοκρατία

Είναι η μόνη οικογένεια που επί τέσσερεις γενιές εμπλέκεται στα πολιτικά πράγματα της χώρας είναι η πλήρης έκφραση του νεποτισμού, με παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα, ανήψια βαφτιστήρια να έχουν αγγιστρωθεί στο σώμα της Ελλάδας και φυσικά πλουτίζοντας.

Πόσο μεγαλόψυχος ήταν

Σε αυτούς έστω και πολιτικά αντίπαλους εφόσον εξυπηρετούσαν τα προσωπικά του πολιτικά σχέδια. Το πόσο μικρόψυχος φάνηκε στον Ανδ. Παπανδρέου στήνοντας το Ειδικό Δικαστήριο με μάρτυρες όπως ό Μανούσος, που βλέπανε τις κούτες Πάμπερς γεμάτες πεντοχίλιαρα κανείς δεν αναφέρεται.

Αλήθεια θυμάται κανείς την κηδεία του Κ. Στεφανόπουλου του επί 10 χρόνια Προέδρου της Δημοκρατίας αυτού του ευπατρίδη ή τα μέλη της οικογένειάς του.

Κάντε σύγκριση με την κηδεία του Μητσοτάκη και της οικογένειάς του.

Ο Στεφανόπουλος όμως δεν καταδεχόταν να έχει εγκάθετους για να προσπαθήσουν να τον αγιοποιήσουν.