Μέλη του συλλόγου και κάτοικοι του οικισμού συγκεντρώθηκαν έξω από τα νεκροταφεία του Θρυλορίου για ένα αποχαιρετιστήριο τραπέζι στις αναστημένες ψυχές, λίγο πριν επιστρέψουν στον τόπο τους, κρατώντας ζωντανό ένα έθιμο που ξεκινά από τα αρχαία χρόνια, με τον Ποντιακό Ελληνισμό να συνεχίζει το έθιμο στις αλησμόνητες πατρίδες, και αυτό το έθιμο έφεραν οι πρόσφυγες στο Θρυλόριο.
Το έθιμο με τα χρόνια είχε ατονήσει, όμως ο σύλλογος το διέσωσε, το αναβίωσε και πλέον, όπως σημείωσε η πρόεδρός του κα Χρύσα Μαυρίδου, έχει ενταχθεί πλέον στην ζωή των Θρυλοριοτών, οι οποίοι δεν χρειάζονται ιδιαίτερη πρόσκληση για να έρθουν σε αυτό το ραντεβού, έρχονται από μόνοι τους, ξέρουν τι θα κάνουν ενώ πλέον το ακολουθούν και οι νεότερες γενιές.
Όπως σημείωσε η κα Μαυρίδου, πρόκειται για μια χαρμόσυνη μέρα, αφού τις προηγούμενες μέρες, τόσο με την Πεντηκοστή και με τα Ψυχοσάββατα έχουν διαβαστεί για τις ψυχές τους, μεγάλες ευχές για την ανάσταση και την ανάπαυση της ψυχής τους.
Σύμφωνα με την παράδοση, οι ψυχές των προγόνων με την Ανάσταση του Κυρίου ανασταίνονται, είναι ανάμεσά στους απογόνους τους όλο το διάστημα της Πεντηκοστής και για αυτό τους αποχαιρετούν την τελευταία ημέρα, του Αγίου Πνεύματος, κάνοντας ένα χαρμόσυνο τραπέζι, ένα τραπέζι που θα έχει χίλια καλά και «θα φάμε με τ’ αποθαμέν τσ’» όπως έλεγαν οι παλαιοί.
«Θα τους αποχαιρετήσουμε μέχρι τις δώδεκα το μεσημέρι γιατί εκείνη την ώρα λένε ότι πλέον επέστρεφαν στον τόπο τους, να θυμίσω και μαρτυρίες νεότερων γυναικών ότι πηγαίνανε στα πηγάδια και με ένα καθρεφτάκι αντανακλούσε, μπορούσες να δεις μέσα στο νερό την ψυχή του νεκρού, αρχαίες δοξασίες και πεποιθήσεις αυτές οι οποίες όμως πέρασαν με τα χρόνια και έφτασαν μέχρι και σήμερα» επισήμανε η πρόεδρος του συλλόγου, τονίζοντας πως η μέρα αυτή είναι ευκαιρία να θυμηθούν αυτούς που έχουν φύγει από αυτό τον κόσμο.
Όπως ανέφερε κάθε περιοχή έχει το δικό της έθιμο, και παραδοσιακά στο Θρυλόριο έστρωναν έξω από τα νεκροταφεία τις κουρελούδες και ο γέροντας Βασίλης Παρχαρίδης, καθόριζε την σειρά που καθόταν ο καθένας πάνω στις κουρελούδες, και όλοι μαζί έτρωγαν με τους νεκρούς.
«Θεωρώ ότι περισσότερο για μας γίνεται αυτό για να νιώσουμε ότι ο νεκρός, ο άνθρωπός μας όταν πεθαίνει δεν σταματάει να ζει, συνεχίζει να ζει, αυτό είναι παρηγοριά για μας και ότι εμείς σήμερα κάνουμε κάτι για αυτούς, τους θυμόμαστε γιατί όπως ξέρουμε ο νεκρός πεθαίνει όταν παύεις να τον θυμάσαι και οι Πόντιοι και θεωρώ και όλος ο Ελληνισμός με τον νεκρό συνεχίζει να έχει μια σχέση η οποία είναι στερεή και δυνατή, δεν ξεχνάει τους νεκρούς του και αυτό δείχνει και τι λαός είναι, είναι ένας λαός που σέβεται το παρελθόν του για να έχει και ένα καλό μέλλον» ανέφερε η κα Μαυρίδου.Πηγή: Ελεύθερο Βήμα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου