Αντιθέτως με το παρόν άρθρο θέτω ένα μείζον ζήτημα που αφορά τον κεντροαριστερό χώρο και το πολιτικό γίγνεσθαι γενικότερα.
Ξεκινώντας λοιπόν είναι αναγκαίο όσο ποτέ ο ορισμός της έννοιας κεντροαριστερά και σοσιαλδημοκρατία καθώς οι ορισμοί αυτοί σήμερα χάνουν την ουσία τους για εκλογικούς – ψηφοθηρικούς λόγους.
Ο όρος Κεντροαριστερά στην πολιτική εκφράζει την ιδεολογία που συνδυάζει στοιχεία δημοκρατικού σοσιαλισμού και κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Τα κόμματα της Κεντροαριστεράς επιδιώκουν τη δημιουργία μίας μεικτής οικονομίας της αγοράς με στήριξη του κράτους πρόνοιας και υψηλή φορολογία στα μεσαία και υψηλά εισοδήματα.
Η σύγχρονη Κεντροαριστερά συνήθως ταυτίζεται με τη σοσιαλδημοκρατία.
Η Κεντροαριστερά πιστεύει πως το κράτος θα πρέπει να είναι μέσα στα πράγματα και να εμπλέκεται για χάρη της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ευημερίας και της προστασίας των αδυνάμων
Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, η Κεντροαριστερά συνδυάζει φιλελεύθερη (κεντρώα) πολιτική και σοσιαλιστικά (αριστερά) στοιχεία στα διάφορα κοινωνικά και οικονομικά θέματα.
Είναι σαφές με βάση τα πολιτικά γεγονότα των τελευταίων χρόνων και ειδικά μετά το 2000 πως οι έννοιες κοινωνική δικαιοσύνη , κράτος πρόνοιας, αξιοκρατία , ισότητα , αλληλεγγύη έχουν εξαλειφθεί και χρησιμοποιούνται ερήμην του λόγου προκειμένου οι εκάστοτε κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα να χαιδέψουν τα αυτιά του λαού.
Η σοσιαλδημοκρατία τώρα τοποθετείται στα κεντροαριστερά του πολιτικού φάσματος.
Ιστορικά, η σοσιαλδημοκρατία ήταν ένα σοσιαλιστικό κίνημα που υποστήριζε τη δημιουργία μιας σοσιαλιστικής οικονομίας, με τη στενή έννοια του όρου, μέσα από τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες επρόκειτο να επιτευχθούν με την ταξική πάλη.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ωστόσο, μια σειρά σοσιαλιστικών κομμάτων απέρριψε την επανάσταση και άλλες παραδοσιακές ιδέες του μαρξισμού, όπως η ταξική πάλη, και έλαβε πιο μετριοπαθείς θέσεις.
Αυτές οι μετριοπαθείς θέσεις περιλαμβάνουν την πεποίθηση ότι ο ρεφορμισμός είναι ένας επιθυμητός δρόμος προς την επίτευξη του σοσιαλισμού.
Η σοσιαλδημοκρατική αντίληψη για το σοσιαλισμό είναι αυτή ενός συνόλου πολιτικών και ηθικών αξιών, όπως η αλληλεγγύη, η ισότητα και η άνευ όρων υποστήριξη για τη φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία, και όχι αυτή μιας προκαθορισμένης a priori, συγκεκριμένης μορφής κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης.
Ο στόχος της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας είναι η μεταρρύθμιση του καπιταλισμού ώστε να ευθυγραμμιστεί με τα ηθικά ιδεώδη της σοσιαλδημοκρατίας παρά η δημιουργία ενός εναλλακτικού και αμιγώς σοσιαλιστικού οικονομικού συστήματος.
Με άλλα λόγια, η σοσιαλδημοκρατία υποστηρίζει την ανάπτυξη του μικτού οικονομικού συστήματος και είναι πλήρως συμβατή με την καπιταλιστική οργάνωση της παραγωγής, εφόσον τούτη είναι οικονομικά αποδοτική, εφόσον αυξάνει το γενικό επίπεδο της ευημερίας και εφόσον η παραγόμενη υπεραξία κατανέμεται με εύλογο τρόπο στους παραγωγικούς συντελεστές, δηλαδή την επιχειρηματικότητα, την εργασία και το κεφάλαιο.
Η σοσιαλδημοκρατία, επομένως, υποστηρίζει την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, δημιουργεί όμως και θεσμούς ελέγχου της αγοράς.
Στόχος της είναι η εξομάλυνση των ανισοτήτων που δημιουργούνται από τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς.
Στην υλοποίηση αυτού του στόχου συμβάλει το κράτος που ασκεί ρυθμιστικό και ελεγκτικό ρόλο.
Ταυτόχρονα όμως, η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία απορρίπτει τον κρατισμό και σε μεγάλο βαθμό απορρίπτει το κράτος-παραγωγό και βιομήχανο.
Τούτο διότι υπάρχει ένα σημείο πέρα από το οποίο η διόγκωση του κράτους συμπιέζει την ελεύθερη οικονομία σε βαθμό που αποβαίνει εναντίον των συμφερόντων των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, και υπέρ μόνο μιας προνομιούχας τάξης γραφειοκρατών και κρατικών υπαλλήλων.
Στην Ελλάδα η Κεντροαριστερά δεν υπήρξε ποτέ συμπαγής, ομοιογενής και μαζική, καθώς τα τελευταία χρόνια με την ολοένα ανάπτυξη του καπιταλισμού έγερνε προς τα δεξιά με αποτέλεσμα πολλές φορές να μιλάμε για κεντροδεξιά. Και εκεί επήλθε και η πλήρης διάσπαση και το χάος καθώς η κεντροαριστερά οφείλει να μάχεται για την σοσιαλδημοκρατία και για όλες εκείνες τις αρχές που διέπουν μια κοινωνία σε οικονομικοκοινωνικά θέματα.
Πως θα μπορούσε ένας Κεντροαριστερός Πρωθυπουργός να ξεπουλήσει τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, γενικότερα τις ΔΕΚΟ , πως θα μπορούσε ένας σοσιαλδημοκράτης υπουργός οικονομικών να θεσπίσει φόρους άδικους χωρίς αξιολόγηση με βάση εισοδηματικά κριτήρια, χωρίς ταξινόμηση οικονομικών τάξεων.
Πως θα μπορούσε να μην φορολογήσει την εκκλησία.?
Σε συνδυασμό με τη νέα τάξη πραγμάτων που επιτάσσει Μνημόνια, άρα εξωγενείς ρυθμιστικούς παράγοντες της πολιτείας εν γένει των θεσμών και των νόμων, κρίνεται απαραίτητη έως και επιβλημένη η χάραξη κεντροαριστερής πολιτικής βασιζόμενη στις αρχές της ισότητας της ισονομίας της αλληλεγγύης, του κράτους πρόνοιας της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Με αξιοκρατικά ισοδύναμα στηριζόμενα σε όλα τα παραπάνω είναι εφικτό να ασκηθεί δίκαιη κοινωνική και οικονομική πολιτική.
Παρ όλο που δεν είμαι γνώστης τον οικονομικών θεμάτων , η Τροικα και οι Δανειστές απαιτούν εξυπηρέτηση των δόσεων που σημαίνει απλά ότι πρέπει να εξευρεθούν πόροι και φόροι που θα συγκεντρώσουν τα οφειλόμενα ποσά.
Το να «γδέρνεις» φοροληστρικά έναν λαό όσο και να έγκειται στην αρχή της ισότητας (όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο κράτος και τους νόμους) αντίκειται στην αρχή της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Θα τα «πάρεις» επομένως από τους έχοντες και κατέχοντες , θα τα «πάρεις» από την Εκκλησία , θα τα «πάρεις» από τους μεγαλοεισοδηματίες.
Είναι επομένως επιτακτική ανάγκη η επανένωση του Κεντροαριστερού χώρου με όλες του τις δυνάμεις, να ξεμπροστιαστούν πλέον οι «γιαλαντζί» σοσιαλδημοκράτες και με βάση τα νέα οικονομικοκοινωνικά δεδομένα που ταλανίζουν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια να σταθούμε αντάξιοι των περιστάσεων και σαν ιδεολόγοι σοσιαλδημοκράτες να προσπαθήσουμε να φέρουμε ξανά στο σάπιο κατεστημένο, την ελπίδα, το όραμα για κράτος δικαίου, κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, αλληλεγγύη , αξιοπρέπεια.
Το οφείλουμε...
Σε έναν λαό ταλαιπωρημένο σε μια νεα γενιά που βλέπει το μέλλον της αβέβαιο...
Να συμπαραταχθούμε όλοι νέοι και παλαιοί που θα δώσουμε όρκο πίστης στις αρχές αυτές για να βγει η Ελλάδα από το αδιέξοδο.
Μετά τις εκλογές (καθώς η προεκλογική περίοδος δεν ενδεικνυται για τέτοιου είδους κινήσεις γιατί πάντα καραδοκούν οι καιρο-κερδοσκοποι) έχουμε υποχρέωση οι δημοκρατικές κεντροαριστερές δυνάμεις της χώρας, κάθε πολίτης ξεχωριστά να συμπράξει και να βγούμε από το τέλμα..
Φτάνει πια με τις νεοφιλελελυθερες δεξιές πολιτικές....
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Με εκτίμηση
Δημόπουλος Π. Ευστάθιος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου