Η δικαίωση του Μπάνε και του Σούλη.

Γράφει ο Γιώργος Βένης.

Δύο μέλη της Παοκτσήδικης μπασκετικής οικογένειας ήταν αυτά που δεν πανηγύρισαν έξαλλα την νίκη του ΠΑΟΚ επί του πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακού στο Παλατάκι την Κυριακή. Και ας ήταν οι μόνοι -ίσως- που δικαιούνταν περισσότερο από τον καθένα να διεκδικήσουν τα εύσημα γι αυτή την νίκη! Ο λόγος για τον πρόεδρο της ΚΑΕ, Μπάνε Πρέλεβιτς και τον προπονητή Σούλη Μαρκόπουλο.

Κι όμως αν ανατρέξουμε στο καλοκαίρι, τίποτα δεν έδειχνε ότι θα συνεργάζονταν, καθώς βρέθηκαν πολύ κοντά στο διαζύγιο. Εκεί μέτρησε η εμπειρία του Πρέλεβιτς που κατάλαβε ότι ακόμη και σε χρονιά εξυγίανσης, με το μικρότερο μπάτζετ όλων των εποχών για τον ΠΑΟΚ επιβάλλονταν η παρουσία ενός έμπειρου τεχνικού αλλά και η Ιώβεια υπομονή του απλήρωτου Σούλη που παρέμεινε σε μια ομάδα, που έπρεπε να την χτίσει από την αρχή.

Τι κι αν άκουσαν ότι στηρίζουν τον νέο ΠΑΟΚ στον "παλαίμαχο" Παπαδόπουλο, τον "ξοφλημένο" Χαραλαμπίδη, τον "ανάπηρο" Μακ Γκραθ ή τον λίγο για την Α1,Μαργαρίτη, τον άπειρο Καλλέ, τον άγνωστο Κασελάκη και τον γυρολόγο και άγνωστο Χάτσερ; 

Έκλεισαν τα αυτιά τους στα αρνητικά και συχνά κακεντρεχή σχόλια για τις επιλογές τους, έμειναν πιστοί στο μοντέλο ελληνικής ομάδας, δεν ενθουσιάστηκαν από την είσοδο του Κοντομηνά ώστε να αρχίσουν τις υπερβάσεις που αλόγιστα έκαναν  οι προηγούμενες διοικήσεις φέρνοντας την ομάδα στην  υπέρβαση των χρεών και στην υπαγωγή της ΚΑΕ στο άρθρο 99, αλλά με υπομονή και επιμονή και πάντα με χαμηλούς τόνους, στοιχείο που τους χαρακτηρίζει και στην προσωπική τους ζωή παρά τις τεράστιες επιτυχίες τους στο μπάσκετ, στήριξαν την ομάδα στα δύσκολα-βλέπε ήττα από ΚΑΟΔ στην Δράμα και από τον Πανιώνιο στην Νέα Σμύρνη.

Δεν βιάστηκαν να υποκύψουν στις σειρήνες για αλλαγή ξένου ή ακριβής μεταγραφής για ενίσχυση της ομάδας και απέδειξαν ότι όποιοι δουλεύουν με υπομονή και επιμονή δικαιώνονται. Για αυτό και δεν συμμετείχαν στα έξαλλα πανηγύρια για την τεράστια από κάθε άποψη νίκη επί του Ολυμπιακού.

Άλλωστε δεν έχουν ανάγκη από αυτά, την στιγμή που ο Μπάνε σαν παίκτης είχε αποκτήσει πελατειακή σχέση με την ομάδα του λιμανιού εντός και εκτός έδρας και ο Σούλης Μαρκόπουλος, είδε να του κλέβουν άδικα και βρώμικα, μέσα από τα χέρια, το 1994 στο ΣΕΦ,  τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας απέναντι στον Ολυμπιακό....

Ίσως και οι δυο τους ξέρουν ότι αυτή η ανυπέρβλητη νίκη που πανηγύρισαν έξαλλα οι φίλοι του ΠΑΟΚ, δεν θα είναι αρκετή ώστε να  αναγκάσει όλους όσους αποφάσισαν να γεμίσουν το γήπεδο την Κυριακή, να το κάνουν και στα υπόλοιπα παιχνίδια της ομάδας, πέρα από τα ντέρμπι...

Τότε που ο Μπάνε θα προσπαθεί να μαζέψει τα χρήματα που απαιτούνται για να πληρωθούν οι υποχρεώσεις της ομάδας και ο Σούλης να κρατήσει αξιόμαχη την ομάδα που θα πρέπει να κερδίζει ξανά στο μισοάδειο και "παγωμένο" γήπεδο.

Άλλωστε και οι δύο γνωρίζουν πολύ καλά, ότι προτού δημιουργηθεί η μεγάλη ομάδα του ΠΑΟΚ, που έπαιζε και κέρδιζε  σε τελικούς εντός και εκτός συνόρων και γέμιζε στην δεκαετία του ΄90 το Αλεξάνδρειο, στα πέτρινα χρόνια του ποδοσφαίρου του ΠΑΟΚ, πάλι η υπομονή και η επιμονή κάποιων ανθρώπων με όραμα, όπως ο Νίκος Βεζυρτζής οδήγησε το ασπρόμαυρο μπάσκετ στην κορυφή!

πηγή