Η άλωση της Δημοκρατίας.

του Όθωνα Ιακωβίδη

Όλοι βλέπουμε, ακούμε, διαβάζουμε, αλλά και ζούμε στην καθημερινότητά μας (με ότι σημαίνει αυτό για τον καθ' ένα μας) ότι η διαχείριση της Οικονομίας της χώρας , έχει παραχωρηθεί στην Τρόϊκα.

Φαντάζομαι ότι αυτό δεν το αμφισβητεί, πλέον, κανένας. Και οι πέτρες το έχουν εμπεδώσει. Ίσως, μερικά τούβλα, του κομματικού μπετόν αρμέ, να το βλέπουν μεν, αλλά να μην επιτρέπουν ακόμα στον εαυτό τους, να το πιστέψει.  Θέλουν, οι δυστυχείς, να πιστεύουν (ίσως έχουν και προσωπικό συμφέρον να παριστάνουν τη στρουθοκάμηλο, για όσο ακόμα τους παίρνει) ότι το κόμμα τους μπορεί να ενεργεί αυτοβούλως και μπορεί να αποφασίζει για τη διαχείριση των επί μέρους οικονομικών παραμέτρων που κάθε μέρα απασχολούν την επικαιρότητα, όπως: όρια και ύψος συντάξεων και μισθών, ωράρια, απελευθέρωση επαγγελμάτων, τιμή εισιτηρίου στα ΜΜΜ ή τιμή ρεύματος και νερού, Τραπεζικές απαιτήσεις οφειλών, επιλογή Οργανισμών προς πώληση,  επιλογή του τιμήματος αυτών των πωλήσεων, επιλογή του ύψους της δαπάνης για την ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων, ακόμη και επιλογή του χρόνου των εκλογών..... αλλά και άλλα πολλά!!

“Η  διαχείριση της Οικονομίας της χώρας , έχει παραχωρηθεί στην Τρόϊκα”. Έτσι όπως ακούγεται, δεν είναι και τόσο τρομερό !... κάποιοι, μάλιστα, βρίσκουν πως, “επί τέλους η Τρόϊκα θα βάλλει τάξη στη χώρα” (!).

Η “Οικονομία της χώρας”, όμως, δεν είναι μία επιχείρηση ή ένα οικόπεδο, η Ολυμπιακή Αεροπορία, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, η  τάδε Προβλήτα του Λιμανιού, ακόμη και η ΔΕΗ ή η ΕΥΔΑΠ.  

Η “Οικονομία της χώρας”, η Εθνική Οικονομία, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του κοινωνικού γίγνεσθαι!

Η Εθνική Οικονομία, είναι ο Νο1 ΖΩΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ κάθε κράτους. Είναι η ίδια η Ελευθερία του!!!.... και σαν τέτοιος, δεν είναι κάτι διαπραγματεύσιμο υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Παραδίδεται μόνον μετά από χαμένο πόλεμο...

Δεν μπορεί, λοιπόν, η Ελευθερία  να παραδίδεται σε ξένα χέρια και μάλιστα αντιπάλων συμφερόντων, όπως είναι παντού και πάντα, τα συμφέροντα δανειστή και δανειζόμενου!!...  

Γι' αυτό και ΠΟΤΕ, ως τώρα, δεν έγινε (με μόνη παρένθεση τη Γερμανική κατοχή, κατά τη διάρκεια του Β' ΠΠ, και αυτό μετά από αιματηρές μάχες και ολόκληρο πόλεμο, που διεξήγαμε αντιστεκόμενοι σθεναρά στην απώλεια της Ελευθερίας μας)....

Δηλαδή τώρα, στις μαύρες μέρες που ζούμε, παραδώσαμε αμαχητί αυτό που δεν παραδώσαμε ποτέ σαν έθνος, υπερασπιζόμενοι με αυτοθυσία και αιματηρούς αγώνες, το δικαίωμα στην Ελευθερία μας, στην Αυτοδιάθεσή μας και στη Δημοκρατία!!!

Στο εύλογο ερώτημα: - Πώς έγινε αυτό;  η απάντηση είναι (κι αυτή) πασιφανής και γνωστή σε όσους δεν φέρουν στο μυαλό τους κομματικό καπίστρι οιουδήποτε χρώματος ή απόχρωσης.

Αμέσως μετά τη “μεταπολίτευση”, η γνωστή (με τα ονοματεπώνυμά της) πολιτική και οικονομική ελίτ  του τόπου, αλλοτρίωσε τους Δημοκρατικούς θεσμούς και τους κατέστησε γρανάζια ενός καλοστημένου Ολιγαρχικού μηχανισμού, ο οποίος κυβερνά τη χώρα υπό την κάλυψη της δημοκρατικής νομιμοφάνειας.

Δηλαδή, άλωσε εκ των έσω τη Δημοκρατία και κυβερνά τη χώρα σύμφωνα  με τα συμφέροντα αυτής της Ολιγαρχίας, όπως αποδεικνύεται από το αποτέλεσμα, καθώς είναι αδιανόητο σε μία κοινωνία που κυβερνάται Δημοκρατικά, ο Δήμος (οι πολλοί) να αποφασίζουν να δυστυχούν, προκειμένου  να ευημερούν κάποιοι λίγοι. Στην κοινωνία που συμβαίνει αυτό, είναι φαεινότερο Ηλίου ότι εκεί δεν κυβερνά η Δημοκρατία αλλά η Ολιγαρχία.

Η Αλήθεια βοά.

Οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι αυτόχειρες, οι φόροι, τα χαράτσια, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, η μετανάστευση των νέων μας, η άνοδος του φασισμού, η επικράτηση της ασύστολης προπαγάνδας του Ψέμματος, είναι όλα, ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ  ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΑΣ, που είναι συνυφασμένη με την απώλεια της Ελευθερίας, καθώς Δημοκρατία (δηλαδή ο μηχανισμός λήψης των δικών σου αποφάσεων) δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς Ελευθερία.

Σήμερα, οι αποφάσεις που αφορούν τη ζωή σου και τη ζωή μου, λαμβάνονται από άλλους. Αυτό ζούμε στις μαύρες μέρες μας. Το ακούμε, το βλέπουμε, “το ζούμε στο πετσί μας”, το καταλάβαμε, πιά...

Τώρα, αν αποδεχόμαστε αυτή την κατάσταση, δηλαδή το να ζήσουμε από εδώ και πέρα σαν ανδράποδα*, σημαίνει ότι καταδικάζουμε σαν ηλίθιο λάθος την ιστορική στάση μας και ταυτότητά μας, αυτή που γιορτάζουμε (εμείς οι Έλληνες) με κάθε ευκαιρία, ιστορούντες ένδοξες μάχες που δώσανε οι πατεράδες, οι παπούδες και οι παπούδες των παπούδων μας, επί χιλιάδες χρόνια, υπέρ του αγαθού που αυτοί μόνοι στον κόσμο ανάδειξαν στην εποχή που ο άνθρωπος ήταν res (πράγμα): Την αξία του Ελεύθερου ανθρώπου. Αυτή ήταν που οδήγησε αμέσως μετά, στην εφεύρεση τής  Δημοκρατίας που (και αυτή) είναι Ελληνική επινόηση !!!

Δηλαδή, για να μη πάθουμε ομαδική παράκρουση σχιζοφρένειας, θα πρέπει, από αυτή τη στιγμή, εμείς οι ζώντες Έλληνες και Ελληνίδες, να κάνουμε ένα από τα δύο:

·        ή θα καταδικάσουμε όλες αυτές τις πράξεις των προγόνων μας (που τις γιορτάζουμε σαν ηρωϊκές) σαν πράξεις απροσμέτρητης βλακείας και ηλιθιότητας που κόστισαν χιλιάδες ζωές θυσιασμένες άνευ λόγου στο βωμό μίας ηλιθιότητας (της επονομαζόμενης “Ελευθερίας”),

·        ή θα καταδικάσουμε όσους δεν αντιδρούν ή ωθούν την κοινωνία μας στο να ζήσει σαν υποζύγιο, κάτω από τον ζυγό των (όποιων) δυναστών μας.

Τα δύο μαζί, δεν γίνεται. Δεν μπορούν οι εξανδραποδισμένοι με τη θέλησή τους, να γιορτάζουν πράξεις θυσίας που έγιναν για την Ελευθερία και την Ανεξαρτησία.

Δεν μπορεί ο ελεύθερος να εξυμνεί τη σκλαβιά, όπως δεν μπορεί ο (εκ πεποιθήσεως) σκλάβος να εξυμνεί την Ελευθερία....

Δεν θα τρελλαθούμε κι όλας, εντελώς.....

Και να σταματήσει η ηλίθια “δικαιολογία” (που προβάλλεται από τους ριψάσπιδες και τους βολεμένους στη χλιδάτη σκλαβιά τους) για την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας μας, πως παραχωρούμε αυτά που παραχωρούμε διότι αλλιώς τα πράγματα θα είναι χειρότερα.

Χειρότερο από την απώλεια της Ελευθερίας, δεν υπάρχει για τον άνθρωπο. Γι' αυτό δίνει και τη ζωή του για να μη την χάσει.

Όσοι ιεραρχούν (σαν αξία) την ευημερία  πάνω από την Ελευθερία, δεν μπορεί να είναι Έλληνες, καθώς οι Έλληνες πάντα θυσίασαν την ευημερία για την Ελευθερία τους.

Γι' αυτό  και ο εθνικός μας Ύμνος δεν είναι αφιερωμένος στην ευημερία, αλλά στην Ελευθερία, που (για τον Έλληνα) είναι τα πάντα. 

Όταν, λοιπόν, τα πάντα χάνονται, καθώς παραδίδονται σε αντίπαλα χέρια (όπως είδαμε προηγουμένως), κανένας Έλληνας δεν έχει να φοβηθεί ότι θα χάσει κάτι περισσότερο, αφού ήδη (με την ως τώρα ανοχή του) έχει καταντήσει ανδράποδο και το βλέπει, το ακούει και το ζεί,  είτε του αρέσει είτε όχι.

Να πάψουν, λοιπόν, οι ηλίθιες δικαιολογίες, οι φόβοι και κάθε ανασχετική σκέψη που κρατά την κοινωνία καθισμένη δουλικά στον καναπέ της. Ακόμη λίγο και ο εξανδραποδισμός της θα έχει ολοκληρωθεί αμετάκλητα.

Η αντίστροφη μέτρηση για το ιστορικό ραντεβού της ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ  με την Ελληνική κοινωνία αρχικά, (και μετά με την υπόλοιπη) έχει ήδη αρχίσει.

Ο τόπος συνάντησης είναι ο Μαραθώνας και η ώρα είναι η Πρωτομαγιά του 2013.

Και, ας μη διαφεύγει κανενός πως, όπως είπε ο Buckminster Fuller:

Η αλλαγή δεν έρχεται

πολεμώντας ενάντια στη σημερινή πραγματικότητα.
Η αλλαγή έρχεται,

όταν φτιάξεις ένα άλλο μοντέλο,

που καθιστά το υφιστάμενο ξεπερασμένο.

 Αυτό φτιάχνεται, ήδη, στην “ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΟΥΛΗΣΗ”, (www.2013marathon.org) όπως γνωρίζω.

Η συμμετοχή κάθε σκεπτόμενου Έλληνα και Ελληνίδας, φαντάζομαι πως είναι ζητούμενη και τιμητική.

* ανδράποδο: (Λεξ. Δημητράκου: Άνθρωπος πωλούμενος ως δούλος)