Εμείς κι αυτοί.

Στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στις Σέρρες, ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Πάνος Καμμένος, ζήτησε να αποχωρήσει το τηλεοπτικό συνεργείο της Δημόσιας Τηλεόρασης. Ο κ. Καμμένος είπε πως δεν υπάρχει Δημόσια Τηλεόραση αλλά υπάρχουν η ΕΡΤ, η ΕΤ3 και η ΕΡΑ. 

Η στάση του Πάνου Καμμένου να ζητήσει την αποχώρηση του συνεργείου της Δημόσιας Τηλεόρασης από τη συνέντευξη Τύπου είναι μια ξεκάθαρη στάση. 

Μπορεί κάποιος να διαφωνεί μαζί του αλλά είναι μια ξεκάθαρη στάση. 

Αυτό που λείπει από τους πολιτικούς και... τους πολίτες που εναντιώνονται στην κυβερνητική και μνημονιακή πολιτική είναι η ξεκάθαρη στάση. 

Άνθρωποι που υποστηρίζουν πως έχουμε πόλεμο, την επόμενη στιγμή είναι στα καθεστωτικά κανάλια και χαριεντίζονται παρέα με τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους και τους «εχθρούς». 

Μετά από αυτό, ο πολίτης τι συμπέρασμα να βγάλει; 

Αυτό που δεν έχουν καταφέρει να περάσουν στους πολίτες οι πολιτικές δυνάμεις που εναντιώνονται στην κυβέρνηση, την Τρόικα και το Μνημόνιο είναι πως «εμείς δεν είμαστε σαν αυτούς». 

Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορούν να κινητοποιήσουν μαζικά τους πολίτες, αν και η κυβερνητική πολιτική ξεσκίζει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού της χώρας. 

Οι πολίτες στρέφονται εναντίον της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ που βρίσκονται στην κυβέρνηση, στηρίζουν στις δημοσκοπήσεις τα αντιμνημονιακά κόμματα αλλά δεν γίνονται κίνημα. 

Δεν γίνονται «εμείς». 

Η τακτική των αντιμνημονιακών κομμάτων να ακολουθούν τις ίδιες μεθόδους δομής και επικοινωνίας με τα κυβερνητικά κόμματα δεν βοηθάει τους πολίτες να πιστέψουν πως μπορεί να υπάρξει κίνημα.

Δεν τους βοηθάει να πιστέψουν πως υπάρχουν εναλλακτικές πολιτικές λύσεις. 

Υπάρχουν διαφορές μέσα στην κοινωνία. 

Για παράδειγμα, δεν είναι όλοι οι Έλληνες ξεπουλημένοι, ούτε είναι διατεθειμένοι να γλείφουν τους σίμους, τους μουρούστηδες και τους καψήδες για μια θεσούλα, ή να γίνουν ομοτράπεζοι σφουγγοκωλάριοι της Ντόρας Μπακογιάννη και να γεμίζουν το ποτήρι του Βενιζέλου, λέγοντάς του πόσο έξυπνος είναι. 

Υπάρχουν και αξιοπρεπείς άνθρωποι στη χώρα. 

Αλλά θα πρέπει αυτό να γίνει εμφανές –με πράξεις-, ώστε να πάρουν θάρρος οι πολίτες και να πιστέψουν πως μπορεί να υπάρξει ουσιαστική αλλαγή. 

Οι πολιτικοί των αντιμνημονιακών κομμάτων –δεξιά ή αριστερά δεν έχει σημασία (εννοείται πως η συμμορία της Χρυσής Αυγής εξαιρείται)- έχουν μεγάλη ευθύνη και θα πρέπει να κάνουν ρήξη με το σύστημα αλλά και με τις συνήθειές τους. 

Όσο επιθυμούν να τα έχουν καλά με όλους αυτούς που οδήγησαν την Ελλάδα στην χρεοκοπία και τον εξευτελισμό, δεν πρόκειται να συγκινήσουν κανέναν. 

Αν επιθυμούν να κινητοποιήσουν τους πολίτες, να τους κάνουν να πιστέψουν πως μια Ελλάδα με ισότητα, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια είναι δυνατή, και να τους οδηγήσουν μαζικά στις κάλπες –και όχι στην αποχή- για να κάνουν πραγματικότητα το «εμείς», πρέπει να πράξουν ανάλογα. Και διαφορετικά. 

Αν το καταφέρουν αυτό, στη συνέχεια θα είναι και πολύ εύκολο αυτές οι πολιτικές δυνάμεις να συνεργαστούν δημιουργικά και αποτελεσματικά στην επόμενη κυβέρνηση της χώρας. 

Γιατί θα έχουν πείσει τους πολίτες για τις προθέσεις τους και πως είναι διαφορετικοί, αφού δεν έχουν καμία σχέση με τους προηγούμενους. 

Για να δούμε, θα τολμήσουν επιτέλους; πηγή