Γράφει το Τσουνάμι*
Οι άνθρωποι τριγύρω μας δύσκολα θα χαμογελάσουν σήμερα. Έχουν εγκλωβιστεί στα αρνητικά και άσχημα συναισθήματα. Όπου κι αν κοιτάξεις σίγουρα θα συναντήσεις κάποιον με το κεφάλι σκυφτό, να περπατά προβληματισμένος.
Λίγο πιο πέρα θα δεις κάποιον άλλον εκνευρισμένο να φωνάζει στο κινητό του τηλέφωνο. Πιο πέρα θα δεις μια κοπέλα καθισμένη σε μια άκρη να κλαίει με λυγμούς.Θα παρατηρήσεις τους οδηγούς των διερχόμενων αυτοκινήτων σε κάθε ευκαιρία να κορνάρουν και να βρίζουν με μίσος ο ένας τον άλλον, ουσιαστικά δίχως λόγο κι αιτία. Ξαφνικά το βλέμμα σου θα στραφεί σε δυο φίλες που περπατούν αμέριμνα και οι φωνές και τα γέλια τους θα πλημμυρίσουν όλο το χώρο. Κάθε ήχος από εκνευρισμό, φωνές, κλάμα και διαπληκτισμούς διαγράφεται μεμιάς.
Πόσο υπέροχα ηχεί το γέλιο!
Πόσο πολύ σου αλλάζει τη διάθεση στη στιγμή και κάνει κι εσένα να χαρείς και να χαμογελάσεις ευθύς!
Γιατί, λοιπόν, κάτι τόσο απλό που μας δίνει υπέρμετρη χαρά,εμείς αρνούμαστε πεισματικά να το βάλουμε στην καθημερινότητά μας;
Γιατί να θέλουμε να εγκλωβιστούμε σε μια μίζερη και στενάχωρη ζωή;
Γιατί το γέλιο πρέπει να αναγκαστικά να συνοδεύει μόνο τα καλά της ζωής μας; Γιατί να μην θεωρείτε σωστό να χαμογελάμε ακόμη κι όταν ανεβαίνουμε τον δικό μας Γολγοθά;
Γιατί;
Ας τολμήσουμε λοιπόν, όλοι μαζί να ξυπνήσουμε αύριο και να χαμογελάσουμε κοιτώντας τον εαυτό μας στον καθρέφτη…Να πούμε στον συνάνθρωπό μας μια γλυκιά καλημέρα παρέα με ένα πλατύ χαμόγελο… Ακόμη και αργά το απόγευμα επιστρέφοντας από τη δουλειά μας, ας μπούμε στο σπιτικό μας χαμογελώντας παρά την όποια κούραση νιώθουμε… Είμαι σίγουρος πως αυτό το μικρό και αθώο χαμόγελο θα μας κάνει την διαφορά....
ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ.
*Τσουνάμι: Τσιαουσίδης Δημήτρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου