TA XΡΟΝΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ.

φώτο:αρχείο Τάκη Πήχα

Της Αγαθής Παπαδοπούλου.

Ήταν αγέρας στα κλαδιά,
πάντα στα χείλη τα φιλιά
τα παιδικά μου χρόνια!!
Όμως χαθήκαν ξαφνικά,
σαν λυγαριές στη ρεματιά ,
μαράθηκαν σαν κλώνια!!!!

Για μένα η Άνοιξη , χαρά
φτεροκοπούσε η καρδιά,
στα παιδικά μου χρόνια!
τα παραθύρια ανοιχτά
όλα σε κάθε γειτονιά ,
στου δειλινού την ώρα!!

Στέρεψε ο αγέρας στα κλαδιά ,
δεν κελαιδούνε πια πουλιά,
περάσανε τα χρόνια!
Τώρα σάυτή τη γειτονιά,
δεν βλέπεις γρίλιες πουθενά,
ούτε μπαλιές στο χώμα!!


Δεν έχει πράσινες αυλές ,
βλέπεις μόνο τσιμέντα
ούτε γριές να γνέθουνε
στη Ρόκα με τα χέρια!!
και από το ύψος των σπιτιών,
Δεν βλέπεις ,ούτε αστέρια!!!!

Τώρα μεγάλωσα μα αν θες,
ήταν πιο όμορφο το χθες!!