Δεν υπάρχει πολιτικά και κοινωνικά πλειοψηφικός χώρος "ολίγον" αριστεροδεξιος

Του Χάρη Τσιόκα Σε «μήλον της έριδος» εξελίσσεται η προσπάθεια ενός είδους «χειραγώγησης» των δημοσκοπηκων και όχι μόνο ευρημάτων που αφορούν τον πολιτικό και κοινωνικό χώρο της σοσιαλιστικής αριστερας και του κέντρου Αναφέρομαι στο γεγονός ότι εν όψει των εκλογών του Μαΐου , διαπιστώνεται πως ένα ποσοστό που φθάνει ως 25% , αρνείται , απορρίπτει την κυβερνητική πολιτική !Διατηρεί όμως αποστάσεις από τα υπάρχοντα αντιπολιτευτικά σχήματα και αυτοπροσδιορίζεται στο χώρο του κέντρου η της σοσιαλιστικής αριστερας ! Ο χώρος αυτός, από σκοπιμότητα η κατά άλλους , για λόγους σύντομου προσδιορισμού, παρ ότι αδόκιμα, επικράτησε να ονομάζεται "κεντροαριστερά" Φυσικά όμως , δεν υφίσταται ως περιεχόμενο πολιτικής ταυτότητας ,ούτε συναντάται ως επιστημονική διατύπωση, ο προσδιορισμός «κεντροαριστερά», γιατί ούτε κοινωνικά ούτε ιδεολογικοπολιτικά , δηλαδή εναλλακτικά και με αυτοτέλεια , μπορεί να υπάρξει σαν σχήμα! Αντίθετα ,το κέντρο και η αριστερά , ως κοινωνικός χώρος παραγωγικών, καινοτόμων ,μεσαίων, επιστημονικών ,νεολαίιστικων στρωμάτων και εργαζομένων, στην διαχρονική τους διαδρομή βρέθηκαν παρά πολλές φορές σε πολιτικοκοινωνική συμπόρευση , γιατί στον πυρήνα των επιδιώξεων τους έχουν τον άνθρωπο με ανάπτυξη, τη δημοκρατία με δικαιοσύνη και τη αλληλεγγύη με την οικουμενικότητα, τον διεθνισμό! Η συμμαχία του κέντρου και της αριστερας ,πολιτικά πλειοψήφησε στην Ελλάδα και την Ευρώπη , ως εναλλακτική κυβερνητική λύση στις επιδιώξεις του συντηρητισμού και του νεοφιλελευθερισμού ! Ο νεοφιλελευθερισμός σχετιζόταν πάντοτε με την άνευ όρων οικονομική μεγέθυνση των δυνάμεων της κερδοσκοπίας και του παρασιτισμού , επιδιώξεις που θυσιάζουν την δημοκρατία .τον άνθρωπο ,τις παραγωγικές δυνάμεις και τη χώρα στην αχαλίνωτη αγορά! Το ερώτημα λοιπόν είναι: Τι σχέση μπορεί να έχουν οι δυνάμεις του κέντρου & της σοσιαλιστικής αριστερας στην Ελλάδα και την Ευρώπη , με «κεντροαριστερά σχήματα» που εν δυνάμει ρέπουν στο να εξελιχθούν σε παρακολουθήματα, φορείς ανταγωνισμού μιας καλλίτερης διαχείρισης της πολιτικής που ήδη απορρίπτουν! Γεγονός που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις ως εκλογικό σώμα που διαφωνεί με τις ασκούμενες κυβερνητικές πολιτικές ! Γι αυτό το λόγο, που είναι και ο κυρίαρχος ,οι δυνάμεις του κέντρου και της σοσιαλιστικής αριστερας πολύ δύσκολα θα «πατούσαν την πεπονόφλουδα» αποδοχής προεκλογικών σχημάτων που δεν θα διατυπώνουν ξεκάθαρη εναλλακτική στρατηγική αντιμετώπισης της κρίσης έναντι των ασκούμενων πολιτικών! Χωρίς δηλαδή να διευκρινίζεται με ποιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις συνιστούν εναλλακτική πρόταση! Σ αυτό τον πυρήνα διλλημάτων , παρά τον επικοινωνιακό βομβαρδισμό, δείχνει να απαντά η κοινωνία διατηρώντας αποστάσεις καχυποψίας για όσους «από τα πάνω» , χωρίς κοινωνική διασύνδεση και αλληλοτροφοδοτηση, χρησιμοποιούν την "κεντροαριστερά» ως «φερετζέ» για τη συνέχιση των ίδιων πολιτικών διαχείρισης της κρίσης! Άλλωστε με τον ίδιο καθαρό τρόπο. στα ίδια δημοσκοπηκα ευρήματα , η κοινωνία δείχνει «να διασκεδάζει» ως ανιστόρητο το διάγραμμα που προσδιορίζει τις δυνάμεις της σοσιαλιστικής αριστερας και του κέντρου , ως χώρο που κινείται στο μέσον μιας υποτιθεμένης κλίμακας με εύρος αριστερά- δεξιά !Προσδιορίζοντας την "κεντροαριστερά" τους σαν αριστεροδεξιο «μπαλάντερ» ανάμεσα στους δυο κυριάρχους πόλους ! Και αυτό γιατί δεν υπάρχει πολιτικά και κοινωνικά πλειοψηφικός χώρος "ολίγον" αριστεροδεξιος ! Η κοινωνική ανάγκη και η πολιτική στοχεύση , για την διαχείριση της κρίσης και έξοδο απ αυτή, διεκδικούν καθαρό προγραμματικό λόγο και επιβραβεύουν όσα σχήματα το επιδιώκουν με καθαρές κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες! Ιστορικά οι δυνάμεις της σοσιαλιστικής αριστερας και του κέντρου , έγιναν κορμός μιας πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφιας όταν: --στην κλίμακα αριστερά- δεξιά , έδειχναν καθαρά πως συμπαρατάσσονται όχι μόνο με τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις αλλά κύρια με τις δυνάμεις της αλλαγής που διεκδικούν ανάπτυξη με δικαιοσύνη . ---ταυτίζουν τη σωτηρία της χώρας μ αυτή των πολιτών,,, ---η σκληρή κριτική στην άλλη αριστερά δεν εχει τον χαρακτήρα του διμετώπου , αλλά της πρόσκλησης για κοινές δράσεις-συμμαχίες αλλαγών υπέρ των πολλών . --εξελίσσονται σε καταλυτη διαμόρφωσης μας εναλλακτικής κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφιας διακυβέρνησης ,σ αντιπαράθεση με τον νεοφιλελευθερισμό!