Για την Ελλάδα.Ποίημα της Αγαθής Παπαδοπούλου.

Όλοι κοιτάζουν, όλοι προσμένουν

μια θάλασσα πλατιά

βάρκες γεμάτες με ονειροβάτες

κλέψανε τα κουπιά!

Και στο ακροτήρι να περιμένει 

η μάνα η Παναγιά

για τα παιδιά της στα κύματά της

που πνίγηκαν μακριά!!

Μα μη σκοτώνεις τα όνειρά μου

που παίζουν σαν παιδιά

στη γειτονιά μου είναι η καρδιά μου 

και ελπίδες σου ζητά!

Τα βάσανά μου και τα όνειρά μου

που έζησα παιδί

μη μου τα σβύνεις και μην αφήνεις

 φτώχεια να ξαναρθεί

Γιατί είναι ωραίο να περπατάω

μέσα στους δρόμους

και να κρατάω ωραία λουλούδια

πάντα στους ώμους

Να κουβαλαω πάντα κοντά μου

το γαλανό ουρανό

με μια αγκαλιά σου και ένα σου χάδι 

να γιατρευτώ!

Δοσ'μου μονάχα λίγες νότες,γροθιές

να φτιάξω

γροθιές να κάνω και να τις στείλω

να τις πετάξω

Για να μας βλέπουν λαοί και αιώνες

να λησμονούν

μακριά να δούνε πως την Ελλάδα

δεν την πτοούν!

Χέρια θηρία και η Ιστορία,

ανάμνηση φυγής

κι'όλα αρχίζουνε με ένα βλέμα

μα και με προσοχή!

Και είναι τα χέρια σαν τα μαχαίρια

και πάντοτε ψηλά

και σηκωθείτε και μην αργείτε

η Άνοιξη είναι κοντά!!!