Έχει και το πέος τα προβλήματά του.!!!

Πλέον τα προβλήματα που παρουσιάζει το πέος του σύγχρονου άνδρα δεν αποτελεί θέμα ταμπού.Μπορεί από την γέννηση να είναι στραβό, να έχει υποστεί κάταγμα εξαιτίας άγριου σεξ αλλά και να βρίσκεται σε μόνιμη στύση.(πριαπισμός)

 Ένα ευθυτενές και  υγιές  πέος αποτελεί τόσο αντικείμενο θετικών σχολίων στις γυναικείες συζητήσεις όσο και σημαντικό σεξουαλικό ατού για τον κάτοχό του. Άλλωστε η αυξανόμενη ενασχόληση των αντρών  για τους τρόπους  παράτασης της νεότητας και της σεξουαλικής ζωής τους ανέδειξαν τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Στο ιατρικό άρθρο που ακολουθεί  δίνονται εμπεριστατωμένες απαντήσεις, εξηγήσεις αλλά και λύσεις για τα καθαρά αυτά αντρικά προβλήματα. 

Του Δημήτριου Μπορούσα

Χειρουργού Ουρολόγου-Ανδρολόγου

Ιδιαιτερότητες στο σχήμα και στον άξονα του πέους είναι συχνές, αλλά οι περισσότερες, κυρίως σε νεαρές ηλικίες, οφείλονται στην ιδιόμορφη κατασκευή του ατόμου (συγγενείς) και συνήθως δεν αποτελούν κλινικό πρόβλημα, μόνο αισθητικό.

Η εμφάνιση κάμψης, όμως, σε άντρες ηλικίας 40 έως 70 ετών χαρακτηρίζεται σχεδόν πάντα από ανάπτυξη σκληρίας στο τοίχωμα των σηραγγωδών σωμάτων του πέους (του στυτικού μηχανισμού) και περιγράφεται ως «νόσος Peyronie». Η ανάπτυξη αυτής της σκληρής πλάκας εμποδίζει το συγκεκριμένο σημείο να ακολουθήσει το φούσκωμα του μορίου κατά τη στύση, με αποτέλεσμα το πέος να στραβώνει προς την πλευρά της βλάβης.

Η αιτιολογία της νόσου δεν έχει πλήρως περιγραφεί, φαίνεται όμως ότι σημαντικό ρόλο παίζουν οι τραυματισμοί του πέους κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής ή και κάποιοι μικροτραυματισμοί που δε γίνονται αντιληπτοί σε άτομα με γονιδιακή προδιάθεση στην έντονη τοπική αντίδραση του ανοσοποιητικού τους συστήματος.

Τα συμπτώματα μπορεί να είναι κάμψη πέους, άλγος κατά τη στύση, παρουσία ινώδους (ψηλαφητής) πλάκας, μείωση μήκους του πέους, υπαισθησία στην εν λόγω περιοχή, χαλαρό πέος, στυτική δυσλειτουργία.

οξύς πόνος

Προβληματική καθίσταται η κάμψη εκείνη που προκαλεί πόνο, παραμόρφωση, στυτική δυσλειτουργία και γενικότερα επηρεάζει την ομαλή σεξουαλική λειτουργία. Η διάγνωση γίνεται από τον ειδικό ουρολόγο αρχικά με ψηλάφηση του πέους και στη συνέχεια με μέτρηση της γωνίας έπειτα από τεχνητή στύση και απεικόνιση της βλάβης με έγχρωμο υπερηχογράφημα (triplex). Απαραίτητη είναι βέβαια η Λήψη καλού ιστορικού και η συνεκτίμηση της στυτικής λειτουργίας.

Έχουν ανακοινωθεί πολλών ειδών συντηρητικές θεραπείες με χορήγηση φαρμάκων από το στόμα, ενέσεις φαρμακευτικών ουσιών μέσα στη βλάβη, κρουστικά κύματα, ακτινοβολία και συσκευές έλξεως. Τα αποτελέσματα, όμως, είναι αμφίβολα έως ανύπαρκτα. Σε λίγες περιπτώσεις διαπιστώνεται και αυτόματη υποχώρηση της βλάβης.

μόνη λύση

Η μόνη αποδεδειγμένα αποτελεσματική θεραπεία είναι η χειρουργική, είτε με την τοποθέτηση ραφών (πτύχωση) στην ακριβώς αντίθετη πλευρά της βλάβης σε περιπτώσεις μικρών κάμψεων είτε με πραγματική γεωμετρική αποκατάσταση του σχήματος με τομή πάνω στη βλάβη, αφαίρεση τμήματός της και πλαστική αποκατάσταση του σηραγγώδους με τοποθέτηση μοσχεύματος. Το αποτέλεσμα είναι άμεσο και θεαματικό, ενώ η διάρκεια νοσηλείας μόλις μία μέρα.

κάταγμα πέους

Το πέος σε στύση αποκτά σκληρότητα που ρυθμίζεται βασικά από το γεμισμα 2 κυλινδρικων σχηματισμών (σηραγγωδών σωμάτων) με αίμα.Οι σχηματισμοί αυτοί περιβάλλονται από έναν ισχυρότερο χιτώνα ( περιτονία), που προστατευει το τοίχωμα των σηραγγωδών ( στυτικός ιστός). Κάποιες φορές λόγω βιασύνης,κακής στάσης, κακής λίπανσης,ή βίαιου σεξ, προκαλείται ρήξη σε κάποιο σημείο των σηραγγωδών, που εκδηλώνεται με οξύ έντονο πόνο και μικρό ή μεγάλο αιμάτωμα,που μπορεί να συνοδευεται κάποιες φορές και με αιματουρία, αν συμμετέχει και η ουρήθρα. Έχουμε σε αυτή την περίπτωση ένα ¨κάταγμα πέους¨,το οποίο απαιτεί άμεση εκτίμηση από ειδικό Ουρολόγο, και τις περισσότερες φορές άμεση χειρουργική αντιμετώπιση ( εντός το πολύ 8 ωρών), για να προληφθουν, μόνιμα προβλήματα στύσης.

πριαπισμός

Πριαπισμός είναι πάθηση που εκδηλώνεται ως μη υποχωρούσα, παρατεταμένη επώδυνη στύση, η οποία δε σχετίζεται απαραίτητα με σεξουαλική διέγερση. Η νόσος μπορεί να παρατηρηθεί σε άτομα τα οποία πάσχουν από δρεπανοκυτταρική αναιμία, λευχαιμία, βλάβες του νωτιαίου μυελού μετά από τραύμα ή αρτηριοφλεβώδη επικοινωνία. Ενίοτε μπορεί να είναι και φαρμακευτικής αιτιολογίας, όπως από συραγγώδη έγχυση φαρμάκων τα οποία προκαλούν στύση. Ορισμένες φορές η αιτιολογία είναι άγνωστη και η νόσος αναφέρεται ως ιδιοπαθής. Απαιτείται ανησυχία του πάσχοντος μετά τις 2 ώρες και απαραίτητη ιατρική βοήθεια στις 4 ώρες. Καθυστερημένη αντιμετώπιση οδηγει σο μόνιμη βλάβη του στυτικού μηχανισμού.iatropedia.gr

Δημήτριος Μπορούσας

Χειρούργος Ουρολόγος-Ανδρολόγος

www.borousas.gr