Δεν είναι θέμα επιλογής είναι θέμα κοντής μνήμης.

του Κωνσταντίνου Καλαμίδα*

Πραγματικά για να ξεκινήσω το κείμενο μου, έγραψα και έσβησα την εισαγωγή πάνω 15 φορές. 
Οπότε είπα να κάνω το εξής:
Όποιος πιστεύει πως ψηφίζοντας είτε ναι, είτε όχι σε κάτι το οποίο πλέον δεν αποτελεί βάση κανενός πλέον διαλόγου (διαπραγμάτευσης), δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσει να διαβάζει τις παρακάτω γραμμές, διότι μάλλον έχει κοντή μνήμη. 

Ναι κοντή, μικρή μνήμη. 
Στη πάροδο των χρόνων πιστεύω πως θα μπορούσε πλέον να χαρακτηριστεί και ελληνική μνήμη! Είμαι 31ος ετών και δόξα τω Θεώ έχω φροντίσει να κάνω όσα λάθη θα μπορούσα μέχρι τα 29 μου ως γνήσιος νέο-έλληνας. 
Μεγάλωσα τη δεκαετία του ’80 ώστε να μπορώ να λέω πόσο τυχερός ήμουν που έσκισα τα γόνατα μου στις γειτονιές αλλά και τόσο άτυχος για να θυμάμαι το ευρύτερο κοινωνικό μου περιβάλλον να μιλάει για ένα σπιτάκι, ένα αυτοκινητάκι, μία θεσούλα, μία δουλείτσα… 
Ναι όλα αυτά τα υποκοριστικά των περισσοτέρων γονιών από εμάς που μας μεγάλωσαν για την «θεσούλα» που θα γέμιζε τη ζωή μας με τόσα άλλα υποκοριστικά. 
Θυμάμαι να ακούω πως στη Γερμανία οδηγούν έτσι, καθαρίζουν αλλιώς συμπεριφέρονται αλλιώς, αλλά δεν θυμάμαι το σύστημα να μου έμαθε να μην πετάω το τσιγάρο από το αμάξι. 
Σχολείο τέλος. Και τώρα αρχίζω να θυμάμαι τις πρώτες μου δουλειές… του κώλου, όχι τίποτα σοβαρό. Σερβιτόρος από εδώ, μπάρμαν από εκεί, μάρκα (τσεκαδόρος) από την άλλη. Αλλά 60, 70€ μεροκάματο παρακαλώ! 
Ναι τότε ήταν 2005, 2006… κανείς δεν είχε ανάγκη. 
Έλα μην κάνεις πως δεν θυμάσαι γιατί μπορεί να μην είσαι ο ένας από τους 9/10 αλλά σίγουρα είχες έναν αδερφό/ρφη που το έκανε. 
Κάποιον φίλο/η. 
Δεν θα ξεχάσω πως τις 2 πρώτες μου πιστωτικές μου τις έφεραν σπίτι παρακαλώ πολύ! 1000€ η κάθε μία πιστωτικό όριο (2007). 
Τις αποπλήρωσα δια παντός το 2012! 
Πήρα αμάξι 17.000€ με 500€ προκαταβολή παρακαλώ. 
Το διέλυσα, το ξεχρέωσα και μετά εκτίμησα τον ΟΑΣΘ γιατί είχε έρθει η «κρίση». Δομήσαμε ένα Κράτος φούσκα. 
Όπου η γιαγιά μπορούσε να κλέψει 50€ από την σύνταξη και ο βουλευτής 5.000.000€. Ο παππούς έβγαζε τον βουλευτή, αυτός στο ΙΚΑ τον έβγαζε τυφλό και όλα μια χαρά! Ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας δεν έβγαζε αποδείξεις και μεγάλος έκλεβε την εφορία. 
Μην πιάσουμε τώρα τα χοντρά παιχνίδια του κάμπου, τα Cayenne, τους διορισμούς, τους Ολυμπιακούς αγώνες, της Siemens, τα χρηματιστήρια, τα εξοπλιστικά και άλλα τέτοια…. 
Γιατί αν δεν θυμάσαι καλά ήταν δική σου επιλογή αυτοί. 
Ναι ο λαός, καλείτε κάθε φορά στις εκλογές να κάνει επιλογές. Καλείτε να επιλέξει εκπροσώπους υπεύθυνα. 
Μετά δεν έχει δικαιολογίες. Χμμμ δεν θα ξεχάσω πως υπήρξα άνθρωπος που ψήφισε Ψωμιάδη! 
Είχα σκεφτεί τότε, δικός μας άνθρωπος είναι αν τον χρειαστούμε θα βοηθήσει. Καλύτερα να μου κοβόταν το χέρι. 
Το ίδιο έκανα και με τον Καραμανλή, τον Καρατζαφέρη… κάθε φορά το μετάνιωνα! Ήμουν ο χειρότερος ελληναράς. Αυτό που δεν έχουμε καταλάβει ακόμα ίσως στην Ελλάδα είναι πως για να αλλάξει κάτι σε αυτή τη χώρα πρέπει να δουλέψουμε. Τι σας είπα τώρα, θα μου πείτε. 
Δεν εννοώ να δουλέψουμε απλά για να δουλέψουμε. 
Να δουλέψουμε παραγωγικά και με πάθος. 
Σε στόχους και φιλόδοξα όνειρα. Πρέπει να σταματήσουμε στα δύσκολα να μνημονεύουμε Λεωνίδες και Κολοκοτρώνηδες. 
Αυτοί ότι είχαν να κάνουν το έκαναν. 
Εμείς δυστυχώς δεν διδαχθήκαμε τίποτα από αυτούς. 
Μάθαμε να τους χρησιμοποιούμε με επίκληση στο συναίσθημα για να κερδίσουμε «ύπουλα». Πρέπει ν΄αναλογιστούμε το μερίδιο ευθύνης που φέρουμε. 
Οι 300 στη βουλή δεν φταίνε. 
Η Βουλή «μας» είναι δική «μας» εικόνα. 
Πρέπει να μάθουμε να επιλέγουμε, να παρακολουθούμε, να αξιολογούμε και να ξανά-αποφασίζουμε. 
Πρέπει να μάθουμε πως μπορεί να δημιουργήσαμε ως έλληνες έννοιες όπως η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, η ελευθερία, η ισότητα αλλά δεν κάναμε τίποτα για να τις εξελίξουμε. 
Δεν είναι το θέμα μας το όχι ή το ναι. Το ναι ή το όχι. 
Το θέμα μας πρέπει να είναι το μερίδιο και οι ευθύνες που αντιστοιχούν στον κάθε ένα και μία από εμάς. 
Για ότι μικρός ή μεγάλο λάθος κάναμε. Για όποια επιλογή κάναμε δεν την επαναξιολογήσαμε στο τέλος.
 Ότι και αν ψηφίσεις τη Κυριακή δεν έχει σημασία. 
«Αυτοί» κατάφεραν για μια φορά ακόμα να σπείρουν τη διχόνοια ανάμεσα μας. 

Σε παρακαλώ τη Κυριακή μην του κανείς να θερίσουν την Ελλάδα μας. *αν δεν βρήκες τον εαυτό σου στις παραπάνω γραμμές χαίρομαι γιατί είσαι η εξαίρεση. | 

Ο Κωνσταντίνος Καλαμίδας είναι Σύμβ. της Δημοτικής Κοινότητας Περαίας του Δήμου Θερμαϊκού & Συμβ. Επικοινωνίας και Διαφήμισης.