Συνέντευξη με τον Συγγραφέα Βασίλη Πέρρο.

Ο Βασίλης Πέρρος γεννήθηκε το 1968 στον Πειραιά. Σπούδασε σε στρατιωτική σχολή και υπηρέτησε για 25 χρόνια ως αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας.

Το 1995 σπούδασε ζωγραφική σε ιδιωτικό κολέγιο δίπλα σε καταξιωμένους καλλιτέχνες και έλαβε μέρος σε πολλές εκθέσεις ομαδικές και ατομικές, σε αρκετές από τις οποίες του απονεμήθηκαν τιμητικά διπλώματα και διακρίσεις.

Από το 1999 ασχολείται με τη λογοτεχνία, γράφοντας διηγήματα, αληθινές ιστορίες, μυθιστορήματα, δοκίμια και νουβέλες. Μέχρι τώρα έχουν εκδοθεί τα βιβλία του «ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΣΤΟ Β.ΙΡΑΚ», «Ο ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ ΜΕ ΤΑ ΟΚΤΩ ΠΑΙΔΙΑ», «Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΜΙΧΛΗ» από τις εκδόσεις Bookstars και «ΖΩΗ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ» από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία.

Ασχολείται με την αρθρογραφία και έχει διατελέσει αρχισυντάκτης στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΟ, με στόχο την προώθηση των Τεχνών και του Πολιτισμού ενώ κείμενά του, νουβέλες και μικρά διηγήματα, έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, εφημερίδες και ηλεκτρονικά μέσα της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Είναι τακτικό μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.

Επικοινωνία με το συγγραφέα:

Facebook / Βασίλης Πέρρος

Twitter / @Vasilis_Perros

Mail / vperros@yahoo.com

Tsounami: Κύριε Πέρρο καλησπέρα σας, εκπροσωπώντας το ιστολόγιο tsounami και την ιστοσελίδα smart-press.gr θα θέλαμε να μας απαντήσετε σε μερικές ερωτήσεις. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να συγγράφεται βιβλία όντας Αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας;

Β.Π:    Κατ’ αρχήν σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας, αλλά και για τη διαδικτυακή φιλοξενία σας. Η ιδιότητα του Αξιωματικού της Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά και οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα ένστολου ή μη, δεν μπορεί να φυλακίσει το πνεύμα μας… 

Μπορεί η ασχολία με το «επάγγελμα» του στρατιωτικού να επηρεάζει το χαρακτήρα όμως στην ψυχή μου πάντα υπήρχαν πτυχές  που πάλευαν να ελευθερωθούν και να δημιουργήσουν. 

Tsounami: Πρόσφατα συμπεριληφθήκατε στην Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών σαν μέλος. Τι έχετε να δηλώσετε για την ιδιαίτερη αυτή τιμή;

Β.Π:    Η επιλογή της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (ΠΕΛ) να με συμπεριλάβει στα τακτικά μέλη της ήταν και είναι για μένα πολύ τιμητική. Αν και δεν ήταν ποτέ στόχος μου δεν θα σας κρύψω πως υπήρχε πάντα η κρυφή προσδοκία όχι τόσο της αποδοχής του έργου μου, αλλά της εκπλήρωσης μιας ανθρώπινης ανάγκης να ανήκω κάπου… σε μια ομάδα, μια παρέα ανθρώπων με παρόμοιες ανησυχίες που τιμούν τη λογοτεχνία και τους Έλληνες λογοτέχνες. Πόσο μάλλον σε μια τόσο σημαντική Λογοτεχνική Ένωση

Tsounami: Πώς βλέπετε το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα;

Β.Π:    Νομίζω πως όλοι καταλαβαίνουμε ότι σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, οι πάντες ελαττώνουν τα έξοδά τους και περιορίζουν τις απολαύσεις τους. 

Αυτό είναι κάτι λογικό αν και έχει επιπτώσεις στο ελληνικό βιβλίο και γενικότερα στη λογοτεχνία. 

Το παρήγορο όμως είναι πως ο Έλληνας αναγνώστης βρίσκει έξυπνους τρόπους για να συνεχίσει να εξημερώνει την ψυχή του μέσα απ’ το διάβασμα. 

Αν ψάξετε στο διαδίκτυο θα βρείτε βιβλία σε ανταλλαγές με οικονομικές τιμές, ακόμη και δωρεάν, προσφορές, κληρώσεις… 

Φυσικά να σας ξεκαθαρίσω ότι εμάς τους συγγραφείς δεν μας αφορά ούτε η πώληση αλλά ούτε και το κέρδος. 

Δεν είμαστε εκδότες, ούτε έμποροι, ούτε και επιχειρηματίες εκτός από λίγες εξαιρέσεις. 

Και για να μιλήσω αποκλειστικά για τον εαυτό μου… σκοπός δεν είναι να πουληθούν περισσότερα βιβλία μου. 

Θα ήμουν ευτυχισμένος αν ένα μόνο αντίτυπο πουληθεί, αρκεί να κυκλοφορήσει και να διαβαστεί από όσο περισσότερους αναγνώστες γίνεται.

Tsounami: Μπορείτε να μας παρουσιάσετε εν τάχει τα βιβλία σας και για ποιο σκοπό γράφτηκε το καθένα;

Β.Π:    Το ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΣΤΟ Β.ΙΡΑΚ βασίζεται σε αληθινή ιστορία… την δική μου. Ήταν και η πρώτη μου απόπειρα στη λογοτεχνία, αν και δεν γράφτηκε με σκοπό την έκδοση, ούτε την προβολή. Απλά προσπάθησα να γράψω τις σκέψεις μου… μάλλον τις εμπειρίες μου, μόνο και μόνο για να αφήσω κάτι στα παιδιά μου να διαβάσουν όταν μεγάλωναν. Έτσι έγραψα αυτό το βιβλίο, το τύπωσα πρόχειρα σε δύο αντίτυπα και το φύλαξα. Όμως οι φίλοι και γνωστοί που με έβλεπαν να το ολοκληρώνω, ήθελαν να το διαβάσουν κι αυτοί…. και στην ουσία εκείνοι ήταν που με παρότρυναν να το προχωρήσω, να το στείλω για αξιολόγηση και τελικά να υπογράψω το 2007 το πρώτο μου συμβόλαιο.

Ο ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ ΜΕ ΤΑ ΟΚΤΩ ΠΑΙΔΙΑ είναι μια ακόμη αληθινή ιστορία. Και είναι μοναδική γιατί αναφέρεται σε έναν άνθρωπο, ο οποίος ξεχωρίζει επειδή κυνηγήθηκε, φυλακίστηκε και βασανίστηκε και ως αριστερός και ως βασιλικός στην εποχή του. Είναι ο άνθρωπος που ζούσε στα ανάκτορα ως έμπιστος της βασίλισσας και επίσης ο ίδιος άνθρωπος που έδωσε καταφύγιο στον γενικό γραμματέα του τότε παράνομου ΚΚΕ, τον Νίκο Ζαχαριάδη. Ο τίτλος, που δεν είναι καθόλου τυχαίος, σε παραπέμπει σε μια κουμπαριά που όμως δεν έγινε ποτέ… και σε οκτώ παιδιά που έμειναν με το στίγμα του αριστερού και του κυνηγημένου μέχρι τα τελευταία χρόνια.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΜΙΧΛΗ είναι ένα ναυτικό μυθιστόρημα, μια ναυτική ιστορία. Είναι η ιστορία του Έλληνα ναυτικού, οι αγωνίες του, οι φόβοι του, οι περιπέτειες του… Αν και μυθιστορηματικά γραμμένο βασίζεται σε στοιχεία αληθινά, δηλαδή σε γεγονότα που έχουν συμβεί στο παρελθόν. Η έμπνευση για ένα ναυτικό μυθιστόρημα ήταν παντού γύρω μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Και ήταν γιατί… σαν παιδί ναυτικού, άκουγα και ζούσα από μικρός, όλες τις περιπέτειες και τις εμπειρίες του πατέρα μου. Όπως καταλαβαίνετε όλη η ναυτική ορολογία, αλλά και η ναυτική κουλτούρα, είναι πράγματα πολύ οικεία για μένα.  

Τέλος το βιβλίο μου ΖΩΗ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ είναι ένα πάντρεμα μυθιστορήματος και αληθινής ιστορίας. Ηρωίδες είναι δυο κορίτσια, δύο γυναίκες, η Αφροδίτη και η Αγγέλα, που δόθηκαν για υιοθεσία τη στιγμή της γέννησής τους. Περιγράφονται οι δύο παράλληλες ζωές στο βιβλίο… οι ζωές των κοριτσιών, η τύχη τους στις νέες οικογένειες και στο τέλος η θεία δύναμη που τις επιστρέφει και τις δύο μαζί στο νησί τους. Στη διάρκεια της ιστορίας υπάρχει ένας απαγορευμένος έρωτας, και ένα τέλος απρόβλεπτο που αφήνει μια έντονη γεύση… χωρίς να πω όμως τι είδους γεύση, αν είναι χαράς, απογοήτευσης, δικαίωσης, λύπης. Πάντως μια γεύση έντονη που θα χαραχτεί στον αναγνώστη.

Tsounami: Παλιότερα συμμετείχατε και σαν ζωγράφος σε εκθέσεις το συνεχίζετε και σήμερα; Και εάν ναι γιατί;

Β.Π:    Η αλήθεια είναι ότι έχω ασχοληθεί αρκετά με το σχέδιο και τη ζωγραφική και νιώθω τυχερός επειδή φοίτησα στο Campus Arts & Sciences δίπλα σε καταξιωμένους ζωγράφους. 

Έχω κερδίσει την εμπειρία των ατομικών και ομαδικών εκθέσεων, μαζί με κάποια βραβεία και διακρίσεις. 

Όμως τώρα που σας απαντάω η ζωγραφική μου μοιάζει σαν ένα όνειρο, σαν ένα μακρινό ταξίδι που έγινε… που ολοκληρώθηκε. 

Κι αυτό γιατί η τέχνη που με κέρδισε ολοκληρωτικά είναι ξεκάθαρα η λογοτεχνία, μέσα από την αφηγηματική πεζογραφία. 

Ίσως κάποτε στο μέλλον, δεν ξέρω… ίσως να ψάξω να βρω τα πινέλα και τα καβαλέτα μου ξανά…

Tsounami: Κλείνοντας θα θέλαμε να μας πείτε και τα συγγραφικά σας όνειρα από εδώ και εμπρός, δηλαδή τι καινούριο να περιμένουμε

Β.Π:    Αυτή την περίοδο δουλεύω σε ένα βιβλίο που συνδυάζει το μυθιστόρημα με την περιπέτεια και το μυστικισμό με το άγνωστο… 

Δεν θα σας αποκαλύψω περισσότερα αλλά σας υπόσχομαι πως θα το μάθετε πρώτοι μόλις ολοκληρωθεί.

Tsounami: Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τον χρόνο σας.