EKM-ΣΥΡΙΖΑ: Το νέο κεφάλι της Σκύλλας.

του Όθωνα Ιακωβίδη

Τα μυθικά τέρατα, η Σκύλλα και η Χάρυβδις που ρουφούσαν τα καράβια και τους ναυτικούς  και που, όποιο καράβι και ναυτικός γλίτωνε από το ένα, τον έτρωγε τό άλλο, βρήκαν το πιστό πολιτικό αντίστοιχό τους στο Ελληνικό πολιτικό δίδυμο ΝΔ/Πα.Σο.Κ που, εναλλασσόμενο μονοπωλιακά στην κυβέρνηση του τόπου,  συνεπικουρούμενο και από τις “άλλες προοδευτικές δυνάμεις”, κυβέρνησε την Ελλάδα στα 40 χρόνια της “μεταπολίτευσης”, με αποτέλεσμα, η Δημοκρατία να  υποστεί πλήρη αλλοτρίωση  και να  καταντήσει μία, πολιτική και οικονομική,  οικογενειοκρατούμενη Ολιγαρχία φεουδαρχικής δομής, που ρούφηξε και συνεχίζει να ρουφά κάθε οικονομική και κοινωνική ικμάδα τής Ελληνικής κοινωνίας, την οποία έχει ήδη παραδώσει στην εξευτελιστική φτώχεια και εξευτελισμό.

Το κακό είναι πως, μαζί της, αυτή η Ολιγαρχία (που κρύβεται ύπουλα κάτω από το προσωπείο της Δημοκρατίας) παρασέρνει ολόκληρο το οικοδόμημα της συνοχής της Ελληνικής κοινωνίας.
Έχει γαντζώσει τα γαμψά της νύχια στο κορμί της Ελλάδας και τα βρωμερά χνώτα της δεν αφήνουν την κοινωνία ν' ανασάνει και να λευτερωθεί.
Η εγκληματική κομματοτρεφόμενη και κομματοτρέφουσα Ολιγαρχία που μας κυβερνά, ταμπουρώνεται στις επάλξεις της προπαγάνδας της, πίσω από τις οθόνες τής τηλεόρασης και τις σελίδες των εφημερίδων της, και αντιστέκεται με όλα τα τεχνάσματα που διαθέτει η επιστήμη της χειραγώγησης του ανθρώπου, ελπίζοντας στη σωτηρία της.

Δεν τους νοιάζει για τη δυστυχία και τον όλεθρο που φέρνει στην κοινωνία η επιμονή τους στο γάντζωμά τους από την0 Εξουσία.

Το μόνο που θέλουν και ζητούν, είναι να κερδίσουν λίγο ακόμη χρόνο, πληρωμένο όσο κι όσο  (από τον λαό, με τις πιεστικές θυσίες της καθημερινότητάς του).
Η προπαγάνδα, όμως, όσο μεγάλη, οργανωμένη και έντονη κι αν είναι, δεν μπορεί πείσει αυτόν που του παίρνουν από τα χέρια το βιός του, ότι ακόμα το έχει. Όσο μεγάλη, οργανωμένη και έντονη κι αν είναι, δεν μπορεί πείσει, τελικά, πως το Ψέμμα είναι Αλήθεια...

Ξεγελά μόνο, για λίγο ακόμη καιρό, αυτόν που ακόμα δεν έχει νοιώσει στη ζωή του τα σιδερένια νύχια της απελπισίας να χώνονται στο στομάχι του.
Και λέω “για λίγο ακόμη καιρό”, γιατί αυτός (που ακόμα δεν έχει αισθανθεί την αφόρητη πίεση) είναι που θα δεχτεί πιό δυνατά ακόμη χτυπήματα από τον σήμερα απελπισμένο γείτονά του, που δεν θα ανεχτεί για πολύ ακόμη τον απέναντί του να καλοπερνά. “Θα του φάει το λαρύγγι” με το κουζινομάχαιρο για ένα κομμάτι ψωμί και για ένα πακέτο μακαρόνια. Και μάλιστα χωρίς καμία τύψη της συνείδησής του....

Αυτός, λοιπόν, που ακόμη δεν έχει νοιώσει την απειλή του εξευτελισμού της ανέχειας, αυτός που “έχει ακόμα λίπος”, θα είναι ο μεγάλος χαμένος της υπόθεσης “απόλυτη φτώχεια” και της επικράτησης του “νόμου της ζούγκλας” που πάντοτε την ακολουθεί, διότι θα πληρώσει πολύ πιό ακριβά από τον άλλον, τον απελπισμένο της φτώχειας, το έγκλημα που δεν έκανε...

Αυτό το κτηνώδες περιβάλλον, που πλανάται πάνω από την Ελληνική Πολιτεία και ήδη μορφοποιείται, δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό και καμία αναβολή στην ανάληψη δράσης για την αποφυγή της εγκατάστασης του νόμου της ζούγκλας στη κοινωνία μας. Ούτε από τους ήδη απελπισμένους, ούτε από τα αυριανά θύματα αυτής της απελπισίας, που σήμερα, ακόμη, “τη βγάζουνε” (αν δεν ευημερούν).

Η απειλή της βίας, κρέμεται πάνω από τα κεφάλια όλων μας.

Όμως, αυτή η κτηνώδης απειλή που βρίσκεται στον “πάτο του βαρελιού” της κατάντιας μας, είναι και η μεγάλη ευκαιρία για την αναγέννηση της κοινωνίας μας.
Κι αυτό συμβαίνει διότι, αυτή η κατάντια έχει αποκαλύψει τα μεγάλα (τα τεράστια) ψέμματα επάνω στα οποία ήταν χτισμένη η “ευημερία” μας.

Αυτή η μεγάλη εθνική ευκαιρία, για την ανάσχεση της ολοκλήρωσης της οικονομικής (και όχι μόνο) καταστροφής, αλλά και την ανασύνταξη της Δημοκρατίας μας, επάνω σε ένα νέο Σύνταγμα, (με μεγάλη δόση 'Αμεσης Δημοκρατίας) θα πάει χαμένη, αν δοθεί ο χρόνος, στο καταρρέον σύστημα, να συνέλθει από τη βαρειά ενοχή του και να οργανώσει την συνέχισή του μετά την επικείμενη  και αναπόφευκτη κατάρρευσή του.

Ήδη, ενώ το ένα κεφάλι του τέρατος, η Σκύλλα / ΠαΣοΚ, σπαρταρά τσακισμένο κάτω από τα πρωτοφανή ψέμματά του και τις ανήκουστες εθνικές υποχωρήσεις και παραχωρήσεις του, το άλλο κεφάλι, η Χάρυβδις/ΝΔ, στάθηκε στα πόδια του και άρχισε να σαλεύει και να σηκώνεται, εκεί που ήταν εντελώς ψόφιο κάτω από τα δικά του θανάσιμα αμαρτήματα.

Εκεί που κανένας από το πολιτικό προσωπικό των ανδρείκελων δεν τολμούσε να βγεί στο δρόμο, τώρα κυκλοφορούν και εμφανίζονται ανενόχλητοι, χαμογελαστοί και προκλητικοί...

Το χέρι βοήθειας, το έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν, προ των εκλογών, δεν προσχώρησε στο “Μέτωπο ΕΛΛΑΔΑ” που πρότεινε ο Μίκης Θεοδωράκης να σχηματίσουν όλες οι αντι-Μνημονιακές δυνάμεις, απεκδυόμενες την Αριστερή ή Δεξιά φυσιογνωμία τους, προκειμένου η χώρα να επαναποκτήσει την παραδομένη (ήδη, τότε, με τα δύο Μνημόνια) εθνική της ανεξαρτησία, δηλαδή την Ελευθερία της να αποφασίζει αυτή για το παρόν και το μέλλον της.

Πρό ολίγων ημερών,ο Αλέξης έλεγε αποκαλυπτικά(σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ) : «Θα σας έλεγα δε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε και ένα ανάχωμα στην ανεξέλεγκτη κοινωνική σύγκρουση, η οποία ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα, γιατί αποτέλεσε μία ύστατη ελπίδα ανάκτησης της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος».

Το σύστημα χρειάζεται, λοιπόν, χρόνο, καθώς είναι σοφά “κουρντισμένο” ώστε, ο θάνατος τού ενός κεφαλιού να δίνει ζωή στο άλλο, όταν αυτό πεθαίνει.

Η Ανασύνταξη του συστήματος, μεθοδεύτηκε και γίνεται μέσα από τη διαδικασία κέρδους χρόνου, που του έδωσαν οι εκλογές και η  τρικομματική  συγκυβέρνηση  ΝΔ – Πα.Σο.Κ - Δημ.Αρ., (δηλαδή Δεξιά, Κέντρο, Αριστερά) προκειμένου να συντηρηθεί το καθεστώς της ένοχης κομματοκρατίας.

Ήδη η Σκύλλα, αλλάζει όψη, χρώμα και όνομα και, όλο και περισσότερο, δείχνει το αυριανό της πρόσωπο, που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ.

Τα υλικά φτιασιδώματος είναι τα ίδια, τυλιγμένα στο κουτάκι του λαϊκισμού. Υποσχέσεις, ακαταλαβίστικες και διφορούμενες θέσεις, προγραφές της λογικής.

Του λόγου το αληθές, σφραγίζεται από την πληθώρα των μεταναστεύσεων μικρομεσαίων στελεχών (της αγέλης των κομματολαμόγιων) από το παλιό Πα.Σο.Κ στο ΣΥΡΙΖΑ.

Η στρατηγική είναι πάντα η ίδια: Τα ΜΜΕ της συστηματικής προπαγάνδας, θα δημιουργήσουν τη νέα ελπίδα στο πόπολο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα φανεί πως μπορεί να προσφέρει τη λύση και την ανάσα στην αιμόζουσα κοινωνία. 

·         “Ώσπου να τον πάρει χαμπάρι ο λαός κι αυτόν, θα έχουν δημιουργηθεί άλλες καταστάσεις που θα δούμε τι πρέπει να κάνουμε”.

·         “Βλέποντας και κάνοντας”.

·          “Θα τη βρούμε την άκρη”...

·         “Εμείς έχουμε τα γένια, εμείς έχουμε και τα χτένια”...

Το νέο Πα.Σο.Κ, ο ΣΥΡΙΖΑ, πατά γερά στα χνάρια του παλιού. Πού θα του πάει; Η κυβέρνηση δεν είναι μακρυά με έναν λαό εκπαιδευμένο να θέλγεται με τον λαϊκισμό και εξαρτημένο από ψεύτικες ελπίδες, έστω και απανωτά διαψευδόμενες...

Όμως, “λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο/λαό”, που έχει αρχίσει να ξυπνά... όπως δείχνουν ανακοινώσεις όπως  αυτή που διάβασα προσφάτως και συνιστώ σε όλους να τη δούν: Η Κοινωνία ορθώνει το ανάστημα της