To 9o θαύμα, έγινε στο “εργατικό κίνημα”!!!

του Όθωνα Ιακωβίδη

Μιράκολο ! Μιράκολο ! Κριστιανούτσι ....... 
 Ο μεγαλοδύναμος έκανε πάλι το θαύμα του: Φώτισε το Χριστεπώνυμο πλήθος και στις  προχθεσινές εκλογές στο Εργ. Κέντρο Θεσ/κης , εν μέσω της γενικής επίθεσης φτωχοποίησης  που έχει δεχθεί η κοινωνία από την κομματοκρατία, που συνεχίζει να κυβερνά τον τόπο ακόμη και μετά από το ειδεχθές έγκλημα τής  φτωχοποίησης της κοινωνίας, έλαβαν:

·       

       ΠΑΣΟΚ (ΠΑΣΚΕ) :                                            42,1 %

·        ΚΚΕ (ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ) :                            25,4 %

·        ΝΔ (ΔΑΚΕ) :                                                  17,0 %

·        ΣΥΡΙΖΑ+ ΠΡΩΗΝ ΠΑΣΟΚ   

    (ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΙΝΙΑΚΗ  ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ):            14,6 %                                                                                                                  

·        ΑΛΛΟΙ                                                            0,9 %

Δηλαδή, ώ του θαύματος, η εργατική τάξη, επέλεξε να συνεχίσουν να την οδηγούν αυτοί που την κατάστρεψαν, αυτοί που στέλνουν τα παιδιά της μετανάστες, που την κατάντησαν να μη  μπορεί να πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας, αλλά ούτε και τις δόσεις για το αυτοκίνητο που απόκτησε με δάνεια, αυτοί που την οδήγησαν να χάνει το (αγορασμένο με άλλα δάνεια) σπίτι της και να πηδάει από τα μπαλκόνια, μπουκωμένη από την άθλια μιζέρια και απελπισμένη από την οικονομική ανέχεια. 

Φάνηκε έτσι, ξεκάθαρα, μέσα από αυτό το “θαύμα”, ποιος είναι ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα.

Είναι ένας κισσός που έχει αναρριχηθεί γύρω από το κορμί της εργατικής τάξης και ενώ αυτή έχει ρέψει στα πόδια της, αυτός συνεχίζει να ζεί και να βασιλεύει, σαν να μη συμβαίνει τίποτε....

Τα κόμματα που κατέρρευσαν στη συνείδηση του Ελληνικού λαού, (αλλά και στις τελευταίες, προ 6μήνου, εκλογές) συνεχίζουν να κυριαρχούν αγέρωχα, μέσα στο άντρο του κομματισμού, τον συνδικαλισμό.

Αυτό δείχνει και το πόσο έξω από την πραγματικότητα και τη λογική βρίσκεται ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα. Και επιβεβαιώνει ότι αυτή ακριβώς η αδυναμία τού κομματικά εξαρτώμενου συνδικαλισμού, να λειτουργεί για το καλό και το συμφέρον της εργατικής τάξης, αποδείχνεται περίτρανα, αφού  όλο αυτό το διάστημα που η εργατική τάξη σμπαραλιάζεται, ο συνδικαλισμός της συνεχίζει να λειτουργεί για το καλό και το συμφέρον των κομμάτων που τον έχουν καπελωμένο, ενώ ταυτοχρόνως είναι οι δράστες της ολικής καταστροφής της εργατικής τάξης !!!!

Οφείλω να ομολογήσω πως η κοινή λογική (τουλάχιστον η δική μου) μπλοκάρει μπροστά στο μεγαλείο αυτού του “κομματικού ορθολογισμού”.

Έπρεπε, όμως, να καταρρεύσει κάθε εργατική διεκδίκηση (κερδισμένη με ποτάμια ιδρώτα και ρυάκια αίματος) για να γίνει αντιληπτή αυτή η Αλήθεια !!!

Με λίγο περισσότερο μυαλό από τους εργαζόμενους, δεν θα ήταν έτσι τα πράγματα. Θα είχαν “δέσει” αλλιώς τις κατακτήσεις που κέρδισαν τα προηγούμενα χρόνια, αντί να ζητούν και να απαιτούν όλο και περισσότερα από μιά πίττα που ήταν ζυμωμένη με δανεικά (δηλαδή ανύπαρκτα) υλικά. Μιά ματιά στους Νορβηγούς συναδέλφους τους (που “έδεσαν” τα συμφέροντα της εργαζόμενης τάξης με τα πετρέλαια και την Ανάπτυξη της χώρας) θα έπειθε για τον τρόπο που “δένονται” πραγματικά, τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Όμως, όταν το παιχνίδι που παίζεις δεν είναι για το δικό σου καλό, αλλά για το καλό κάποιου άλλου (του κόμματος στην προκειμένη περίπτωση), στο τέλος θα χάσεις όσα νομίζεις πως έχεις κερδίσει, γιατί αυτά ήτανε φούσκες....

Τα χειροπιαστά, πλέον, αποτελέσματα της “τέλειας απώλειας” κάθε “κεκτημένου” του εργατικού κινήματος, σε συνδυασμό με τα χθεσινά αποτελέσματα στο ΕΚΘ, αποκαλύπουν και μία άλλη μεγάλη Αλήθεια: Ότι τα κόμματα που ποδηγετούν τον συνδικαλισμό, κατέστρεψαν την οικονομία της χώρας προκειμένου να κάνουν το κόμμα και το σωματείο του, “αχτύπητο”.

Απόδειξη, το Πα.Σο.Κ που παίρνει 42,1% μέσα στην πιό χτυπημένη από τα Μνημόνια (που αυτό έφερε στη χώρα) κοινωνική τάξη!!! Την εργατική, που παραπαίει στην συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, που αδυνατεί να σπρώξει την καθημερινότητά της με στοιχειώδη αξιοπρέπεια, απελπισμένη από την οικονομική ανέχεια που δημιουργήθηκε όταν το κόμμα αυτό (και όχι μόνο αυτό, βέβαια) έτρεφε με λουκάνικα (αγορασμένα με δανεικά) τα κομματόσκυλα.

Αυτή η τάξη δεν μπορεί να ψηφίζει Πα.Σο.Κ, παλιό και νέο, δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η κοινωνική τάξη, δεν μπορεί να ψηφίζει ΚΚΕ, που την καθήλωσε στα μονολιθικά και ξεπερασμένα από τα πράγματα, οράματά του, καθηλώνοντάς την στη μοίρα του ανδράποδου.

Ούτε, βέβαια, μπορεί να ψηφίζει ΝΔ, που είναι αναφανδόν υπηρέτρια της οικονομικής Ολιγαρχίας που θέλει δούλα της την εργατική τάξη.

Αυτή η τάξη, η εργατική, αν ήταν ελεύθερη από τον κομματικό κισσό που είναι τυλιγμένος επάνω στο κορμί της με τη μορφή του συνδικαλισμού,  θα αποτελούσε το προπύργιο της Δημοκρατίας και της αντίστασης σε κάθε κοινωνιοκτόνο μέτρο που τα κόμματα που ποδηγετούν τον συνδικαλισμό έχουν πάρει εις βάρος της ζωής της.

Αυτή η τάξη, η πιό δυναμική της κοινωνίας, θα  ήταν ο σημαιοφόρος τής    Δημοκρατίας, καθώς  αυτή (η Δημοκρατία) προασπίζεται αυτομάτως το συμφέρον τής εργατικής τάξης (δηλαδή το συμφέρον όλης της κοινωνίας) μέσα από την ανόθευτη έκφραση της βούλησής της, που επιτυγχάνεται μόνο έξω από την παρεμβολή ενδιάμεσων (των κομμάτων). Μιλάμε για τη λειτουργία της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, απαλλαγμένης από τους ενδιάμεσους χονδρεμπόρους της λαϊκής βούλησης, την οποία νοθεύουν, προκειμένου να την  πουλήσουν , “κάτω από τον πάγκο”, στην Ολιγαρχία που, στην πραγματικότητα, υπηρετούν....

Όταν, λοιπόν, η  Ελληνική κοινωνία καταρρέει κάτω από απανωτά, μελετημένα και εύστοχα οικονομικά χτυπήματα της Ολιγαρχίας, προκειμένου να παραδοθεί άνευ όρων στους αυριανούς εκμεταλλευτές της, και έχει γίνει οφθαλμοφανές ότι το οδοιπορικό αυτής της πορείας της εκτελείται από το συγκεκριμένο καθεστώς πολιτικό σύστημα, είναι λογικά άτοπο, είναι ένα αρνητικής εκδοχής θαύμα, το σύστημα αυτό να θριαμβεύει στον τόπο του εγκλήματος, μέσα στη θρηνούσα οικογένεια της χαμένης ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων.

Επειδή, όμως, στην εποχή μας θαύματα δεν γίνονται, το “θαύμα” αυτό, έχει εξήγηση: Τό έψαξα λίγο και είδα πως τα ποσοστά αυτά προέρχονται από τον αριθμό των ψηφισάντων που είναι 502 “αντιπρόσωποι”.

Δηλαδή, 502 “εργατοπατέρες” Β' κατηγορίας, ανάδειξαν τους 14 εργατοπατέρες Α' κατηγορίας, οι οποίοι θα εκλέξουν (με γνωστά, εκ των προτέρων, αποτελέσματα) τον σούπερ-εργατοπατέρα του ΕΚΘ που θα εκπροσωπήσει το ΕΚΘ στη ΓΕΣΕ.

Το ζητούμενο, λοιπόν, για να καταλάβουμε την ταχυδακτυλουργία της κομματικής ποδηγέτησης του “εργατικού κινήματος”, είναι να βρούμε πόσους εργαζόμενους αντιπροσωπεύουν αυτοί οι 502 “εκλέκτορες” και αν το σύνολο των αντιπροσωπευομένων (και ψηφισάντων) εργαζομένων, αντιστοιχεί στο σύνολο των εργαζομένων στην Περιφέρεια Θεσσαλονίκης (που είναι περί τους 390.000).

Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με συνδικαλιστικά και δεν γνωρίζω πόσοι είναι οι  ψηφίσαντες που ανέδειξαν τους 502 εκλέκτορες στο ΕΚ Θεσσαλονίκης, αλλά θα ψάξω να το βρώ.

Πάντως, όσοι και να είναι, ισχύει το αξίωμα πως, όσο η απόσταση μεταξύ ψηφισάντων και εργαζομένων γενικώς (390.000),  είναι μεγάλη, η αξία της ύπαρξης του ΕΚΘ, και η εκπροσώπιση των εργαζομένων από αυτό,  θα είναι αναλόγως μικρότερη.

Συμπέρασμα: Αυτός ο αρρωστημένος και νοσογόνος συνδικαλισμός πρέπει, το ταχύτερο, ν' αλλάξει. Από ποιόν ;;; θα ρωτήσει κάποιος.

Η απάντηση βρίσκεται στο η Κοινωνία ανορθώνει το ανάστημα της